تویی ، که شاعر من ، یک غزل ترا کم داشت..!!!

تویی ، که شاعر من ، یک غزل ترا کم داشت..!!!
چو بوسهء لب ِ شیرین عسل ترا کم داشت

چه خوب شد که رسیدی خروسخوان از راه...
- بهار ِ سبز ، که چشم ِ محل ترا کم داشت

اگر به چشم نمی آمدی ، شُکوه ِ حضور....
- ز دست رفته دلم ، محتمل ، ترا کم داشت..

بهانه نه ، که بهایت به حُزن دادم وُ حُسن
- وگرنه ، یوسف من ، هر علل ترا کم داشت..

به قحطسالگئ عشق ، ره کجا می برد؟!...
- دلِ جنونزده ام....فی المثل ترا کم داشت...

چنان کویرِ عطش نوش ، صد تَرک می خورد
- اگر که دل ، دلِ پیمان گُسَل ترا کم داشت

نگاه ِ روشن تو ، بستری فراهم کرد...!!!
- چو دید ، عاشق تو ، در بغل ترا کم داشت..!!!

هزار وُ یک شب ِ شهزاد را چه اندیشم...!!!
- تویی ، که شاعر من ، یک غزل ترا کم داشت...


#گویا_فیروزکوهی