~~~ قتلگاه در ججو ~~~

Part: 7

در ، در نمایان شد
_مگه نگفتم وقتی بهوش اومد بهم اطلاع بدی؟!.
×معذرت میخوام.
با نهایت گستاخیم تو جفت ت//خم چشماش زل زدم +که چی بشه؟.
پوز خندی زد و گفت
_تبریک میگم زبون پیدا کردی.

دندون هامو روی هم سابیدم و با حرص نگاهش میکردم

ذهنم در گیر اتفاق های بیست سال پیشِ جزیره ججو بود

پتو رو کشیدم روم و همین که سرمو میخواستم بزارم روی بالشت ، در باز شد ترسیدم و هول کرده پریدم هوا
+یا حضرت مامان ، کیه؟.

صدای زیپ خبر از در آوردن لباس میداد
_شبو میخوای تنهایی صبح کنی؟.

شجاعتمو جمع کردم و با اخم گفتم
+یا تو برای چی اومدی تو اتاق من؟.

صدای اون پوز خند رو عصاب اومد
_شت...اتاق تو؟

اومد نزدیک تخت و نشست همین طور که داشت پتو رو سمت خودش میکشید لب زد

_نمی ترسی تنهایی تو یه اتاق بزرگ بخوابی؟ هوم؟.

یکم که فکر کردم دیدم راست میگفت مثل سگ میترسیدم اما نمیتونستم جلوش عقب نشینی کنم برای همین بلوف زدم
+نخیر پاشو برو تو اتاق خودت ، قاتل.

توپی از خنده منفر شد ، و با ته خندش سوالی پرسید: _قاتل؟
+هوی ببینم تو به بچه ها رحم داری؟.

دیگه کاملا جدی شد
_همینکه به تو رحم کردم برو خداتو شکر کن.

رو تخت دراز کشید و پشت بهم خوابید