در گفتگو با با دکتر موسی فقیه حقانی سردبیر فصلنامه ت

♨ ️ در گفتگو با با دکتر موسی فقیه حقانی؛ سردبیر فصلنامه تاریخ معاصر ایران مطرح شد:

🔸 امام(ره) مشخصاً به دلیل خیانت شاه به منافع ملی کشور در ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و ... است که وارد فاز براندازی رژیم پهلوی می شود. نظر حضرت امام(ره) در خصوص حکومت پهلوی-اعم از رضاخان و محمدرضا- از همان ابتدا این است که چون این حکومت، برکشیده بیگانگان است و توسط اجنبی روی کار آمده، مشروعیت یا مقبولیتی ندارد.

🔸 نگاه فقهای شیعه به حکومت ها در هر مقطع، رعایت کردن حداقل ها بوده است. مثلاً بتوانند از تمامیت ارضی کشور و استقلال کشور در حوزه های مختلف دفاع کنند، باعث تقویت بنیان های دفاعی کشور شوند و برای اجرای احکام اسلامی، ممانعتی ایجاد نکنند. پهلوی ها هیچ کدام از ویژگی ها را نداشتند و اساساً روی کار آمدن آنها باعث شد تا استقلال کشور از بین برود.

🔸 شاه پس از رحلت آیت الله بروجردی احساس می کند دیگر کسی نمی تواند در مقابل او بایستد و او می تواند با قدرت برنامه های آمریکایی ها را اجرا کند. لذا سرعت تحولات ضد دینی و ضدملی در این مقطع، افزایش پیدا می کند. فعالیت آمریکایی ها، نفوذ صهیونیست ها و فعالیت فرق ضاله این نگرانی را در حضرت امام(ره) به وجود می آورد که دیگر آن روش علمای سلف و استفاده از نصیحت برای حراست از استقلال ملی و اسلام جواب نمی دهد.

🔸 وقتی امام(ره) در ابتدای دهه 40 با محمدرضا شاه مواجهه مستقیم پیدا می کند، دیدگاهش کاملاً منسجم و شکل گرفته است و ماهیت ضدملی رژیم پهلوی برای ایشان اثبات شده است. یعنی ایشان در این مقطع معتقدند نظام پهلوی حکومتی نیست که بتواند از منافع ملی و اسلام دفاع کرده، کشور را به سمت قدرتمند شدن ببرد.

🔸 امام(ره) در فرآیند مبارزه با رژیم پهلوی، مرتب به متن قانون اساسی مشروطه به عنوان یک میثاق ملی استناد می کند و به مردم می گوید آن حداقل هایی هم که در قانون اساسی مشروطه دیده شده است، توسط شاه اجرا نمی شود. اما بعد از 15 خرداد 42 و چهارم آبان 1343 که کاپیتولاسیون منعقد می شود، امام(ره) در قامت یک رهبر دینی که می خواهد نظام پهلوی را ساقط کند، ظاهر می شود.

🔴 yon.ir/D06Kd