نشسته بودم روبه روی مشاورم...

نشسته بودم روبه روی مشاورم...
حرف زدیم و من تمام مدت محکم بودنم را حفظ کردم...
درست شبیه روزی که گفتی میخواهی بروی و من روی صندلی راننده محکم بودنم را خفظ کردم... ولی چیزی درونم شکست...
خانم جهانشاهی را هر دوی ما می‌شناختیم ...
از این زن محکم تر و منطقی تر سراغ ندارم...
محکم نشسته بودم درست شبیه آواری که در آستانه فرو ریختن آخرین تلاش برای حفظ ظاهر را دارد...
حالا فکر کن خانم جهانشاهی بگوید که بخاطر من غمگین است...
و وسط حرفهای کاملا منطقی اش شروع کند به گریه کردن...
کدام مشاوره ای را سراغ داری که مراجع و مشاور هر دو بزنند زیر گریه؟
انگار اجازه صادر شده باشد...
های های گریه کردم...
گفت: من روانشناس قوی هستم. اشکم به این راحتی ها در نمی آید...
اما بخاطر تو غمگینم...
بخاطر دختری که دفن شد زیر بار زندگی...
گفت از همه آدمهایی که تو را به اینجا رسانده اند ناراحتم...
گفت: الهام تجسم زنده : بای ذنب قتلت است...
و من نمیدانم آنها که تو را کشتند چطور جواب این سوال ترسناک خدا را خواهند داد...
گفت من فقط تو را به خدا میسپارم...
از خدا میخواهم حفظت کند...
گفت و اشک ریخت...
من هم...
#الهام_جعفری
#ممنوعه
#بای_ذنب_قتلت