ﭘﺴﺮ : ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎﺷﯿﻢ؟

ﭘﺴﺮ : ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎﺷﯿﻢ؟
ﺩﺧﺘﺮ : ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﺸﻮ.
ﭘﺴﺮ : ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺭﺩﻡ ﻧﮑﻦ، ﻋﺸﻘﻢ ﺗﻨﻬﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ، ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺘﺘﻮ
ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻡ، ﻓﻘﻂ ﻧﺰﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ،
ﺩﺧﺘﺮ : ﻣﯿﮕﻢ ﻣﻦ ﺍﻫﻠﺶ ﻧﯿﺴﺘﻢ،ﺑﻤﻦ ﭼﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺭﻓﺘﻪ،ﺑﺮﻭ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﺕ..
ﭘﺴﺮ : ﺗﻮﺭﻭﺧﺪﺍ، ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﺯﺕ، ﭘﺴﺮ ﺑﺪﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ، ﺩﻭﻣﺎﻫﻪ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﻟﺘﻤﺎﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ، ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ
ﺩﺧﺘﺮ : ﻓﻘﻂ ﯼ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﺎ، ﺍﻭﻧﻢ ﺩﺭ ﺣﺪﮐﻤﺶ، ﺳﯿﻮ ﮐﺮﺩﻡ
ﺷﻤﺎﺭﺗﻮ ...
ﭘﺴﺮ : ﻭﺍﺍﺍﯼ، ﻣﺮﺳﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ
ﺍﺯ ﺯﺑﻮﻥ ﺩﺧﺘﺮ : ﺭﻭﺯﻫﺎﮐﻨﺎﺭﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺤﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ
ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﯿﮕﺬﺭﻭﻧﺪﯾﻢ.
ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﺯﻣﻨﻢ ﺷﺎﺩﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺪﺍ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻘﺪﺭﯼ ﮎ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯿﺰﺩ،ﺗﻮ ﺁﻏﻮﺷﺶ ﺑﻮﺩﻡ
ﻫﻤﺶ. ﺳﺮﮐﺎﺭﻣﯿﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻬﻢ ﺑﺮﺳﯿﻢ، ﻗﺮﺍﺭﺍﻣﻮﻥ ﭘﺮﻧﮓ ﺷﺪ،و
ﻟﻔﻈﺶ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮﺷﺪﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﺎﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮎ ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺷﻘﺶ
ﺑﺸﻢ.
ﺩﻭﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺖ !
ﻋﺸﻘﺶ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ !
ﻋﺸﻘﻤﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭘﯿﺶ ﻋﺸﻘﺶ !
ﺍﻻﻥ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﯼ ﮎ ﻋﺸﻘﻢ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﯿﮑﺮﺩ
ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺩﻭﺱ ﺷﻢ .
ﺣﻼﻟﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﻟﯽ ﮎ ﺑﺮﺩﯼ ..ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮎ ﺩﺯﺩﯾﺪﯼ..ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﮎ
ﭘﮋﻣﺮﺩﯼ..ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯽ...ﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﻤﮑﯽ ﮎ
ﺧﻮﺭﺩﯼ..ﺣﺘﯽ ﻧﻤﮑﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺘﯽ .فقط میخوام بگم این بود اون انصافی که ازش میگفتی؟