ختم قرآن یا اندیشه در آن

ختم قرآن یا اندیشه در آن
مرحوم شسخ صدوق، طبرسی و دیگر بزرگان به نقل از ابراهیم بن عبّاس حکایت کنند:
در طول مدّتی که در محضر مبارک امام علیّ بن موسی الرّضا علیه السلام بودم و در محافل و مجالس گوناگون، همراه با آن حضرت شرکت داشتم، هرگز ندیدم سخنی و مطلبی در مسائل دین و امور مختلف از
آن حضرت سؤال شود؛ مگر آن که بهتر و شیواتر از همه پاسخ می‌فرمود.
و در همه علوم و فنون به طور کامل آگاه و آشنا بود؛ و نیز جوابی را که بیان می‌نمود در حدّ عالی قانع کننده بود؛ و کسی را نیافتم که از او آشناتر باشد.
همچنین مأمون در هر فرصت مناسبی به شیوه‌های مختلفی، سعی داشت تا آن حضرت را مورد سؤال و آزمایش قرار بدهد؛ ولی امام علیه السلام در هیچ موردی درمانده نگشت؛ و بلکه در هر رابطه ای که از آن حضرت سؤال می‌شد، به نحو صحیح و کامل پاسخ، بیان می‌فرمود.
و معمولا مطالب و جواب سؤال هائی که حضرت بیان می‌فرمود، برگرفته شده از آیات شریفه قرآن بود.
آن حضرت قرآن را هر سه روز یک مرتبه ختم می‌کرد؛ و می‌فرمود:
اگر بخواهم، می‌توانم قرآن را کمتر از این مدّت هم ختم کنم و تلاوت نمایم.
ولیکن من به هر آیه ای از آیات شریفه قرآن که مرور می‌کنم درباره آن تأمّل می‌کنم و می‌اندیشم، که پیرامون چه موضوعی می‌باشد، در چه رابطه یا حادثه ای سخن به میان آورده است؛ و در چه زمانی فرود آمده است.
و هرگز بدون تدبّر و تأمّل در آیات شریفه، از آن‌ها ردّ نمی شوم، به همین که مدّت سه روز طول می‌کشد تا قرآن را تلاوت و ختم کنم. (۱۳)
کتاب: دانستنیهای 14 معصوم ع