مثلا در صفحات و کتاب تصویر سکس بزرگسالان در رختخ

مثلاً در صفحات ۱۱ و ۱۲کتاب، تصویر “سکس” بزرگسالان در رختخواب منتشر شده و تصریح می‌شود که “وقتی بزرگسالان سکس دارند، اسپرم می‌تواند از طریق سوراخ کوچک سر پینس مرد به بیرون شنا کند و به واژن زن برود. سپس اسپرم از طریق واژن او شنا می‌کند و به رحم و پس از آن به لوله‌های فالوپ او می‌رسد…”. واقعاً کدام عقل سلیمی ‌می‌پذیرد که کودکان با چنین تصاویر و توضیحات دقیقی از موضوعی روبه‌رو باشند که اساساً حتی در روانشناسی مدرن نیز باید در فضای خصوصی زوجین و در اتاق غیر از اتاق کودکان صورت بگیرد.

سوم آن‌که، زمینه فرهنگی و ارزشی که مواد آموزش جنسی در آن تهیه و توزیع می‌شود، بسیار حائز اهمیت است. برای مثال، در صفحه ۲۰ کتاب لک‌لکی در کار نیست! به همه “انواع خانواده” اشاره شده است. در این بخش قرار است کودکان معنای خانواده و انواع آن را فرا بگیرند و این در حالی است که به وضوح انواع جدید خانواده مثلاً خانواده‌های همجنس‌باز مانند یک واقعیت طبیعی بلامنازع و روشی مرسوم و مقبول مطرح شده است. ازدواج همجنس‌بازان و به‌خصوص موضوع حق فرزندخواندگی ایشان در سطوح ملی در کشورهای مختلف حتی غربی با فرهنگ لیبرال و جهانی بسیار مورد مناقشه است. لک‌لکی در کار نیست! اما به سادگی قضاوت می‌کند که: “برخی خانواده‌ها یک بچه دارند. … بعضی مادر دارند. برخی پدر دارند. برخی دو مادر دارند. برخی دو پدر دارند…”.

چهارم، ولنگاری فرهنگی و نگاه غیرتخصصی مترجم و ناشر کتاب به مقوله فرهنگ جنسیتی در ایران، ایشان را به ورطه هنجارشکنی در زمینه مذهبی، اعم از اصول اخلاقی، کشانده است. برای مثال، در صفحه ۲۱ کتاب تحت عنوان “لمس‌های مجاز، لمس‌های غیرمجاز” تصریح شده است: “بخش‌هایی از بدنمان که زیر لباس‌های زیرمان هستند “نقاط خصوصی” خوانده می‌شوند. اگر نقاط خصوصی بدن‌تان را به این دلیل که می‌خوارد یا حس خوبی می‌دهد لمس کنید یا بمالید، “لمس مجاز” است”. تجویزات اینچنینی به کودکان رسماً تشویق آن‌ها به ورود به عرصه حرام و غیراخلاقی استمناء است که “مجاز” دانستن و تشویق به آن چنان‌که پیش از این ذکر شد، در آثار دیگر روبی هریس نیز مورد اعتراض والدین و آموزگاران در خود ایالات متحده هم بوده است.

در نهایت، هر چند بحث و گفت‌وگو درباره آموزش جنسی امری ضروری است و می‌بایست در خصوص ضرورت آن و همچنین سبک و محتوا گفتگوهای کارشناسی در کشور صورت گیرد و نهایتاً با توجه به مؤلفه‌های فرهنگ ایرانی اسلامی ‌در خصوص آن تصمیم‌گیری شود، اما دست‌یازیدن به تولیدات کشورهای دیگر در این حوزه، بی‌توجه به مخاطرات فرهنگی نهفته در آن‌ها برای جامعه ایران، به هیچ وجه قابل قبول نیست. این‌که آیا کتاب لک‌لکی در کار نیست! با مجوز وزارت ارشاد منتشر شده است یا خیر مبهم است، اما به نظر می‌رسد مخالفت و مقاومتی نیز در نقد آن نه از سوی مسئولان امر و نه از سوی دانشگاهیان یا حتی خوانندگان اتفاق نیفتاده است و شاید بخشی از این امر، به مکانیسم‌های ناقص گزارش‌دهی مخاطبان برای اعتراض به محتوای نامناسب کتاب بازگردد. در هر حال، یادداشت حاضر از این حیث تنها فتح بابی محسوب می‌شود و همچنان راه مداقه در ادبیات مشابه باز است.