📛 *مازوخیسم جمعی ایرانیان و دو راهکار شخصی*
📛 *مازوخیسم جمعی ایرانیان و دو راهکار شخصی*
🖌مجتبی لشکر بلوکی
✅تجربه عجیبی در سخنرانی‌ها و ارائه‌ها درجاهای مختلف پیدا کرده‌ام و آن *میل شدیدجامعه بطرح نکات منفی وناامیدکننده درمورد ایران* است. هرچقدر ازمشکلات و وخیم بودن شرایط صحبت کنی مورد استقبال بیشتری قرار میگیری.
هرچقدر بذرناامیدی بیشتری نسبت به آینده پراکنده کنی عالم‌تر قلمداد میشوی.
*اگر نقاط مثبت را هم بگویی یا چشماندازهای پیشرفت را هم بیان کنی، چنان با دیده تردید درتو مینگرند که گویی از حکومت پول گرفته‌ای تا به مردم اطلاعات نادرست دهی.*
*شگفت است که ما از آزار خود لذت میبریم و به آن عادت کرده‌ایم.*
بله باید مشکلات را گفت، ولی پیشرفت‌ها را هم دید. آدمی احساس می‌کند که مردم تلافی رفتار حکومت در دهههای گذشته را می‌خواهند درآورند.
درگذشته حکومت صرفا پیشرفت‌ها را گزارش میکرد و مشکلات را انکار مینمود؛ حالا جامعه از این سمت به موضعگیری افتاده و صرفاً بر تاریکیها چشم دوخته است.
واقعیت این است که در کنار تاریکی، روشنیها هم هست و باید این روشناییها را هم دید. خدا نگذرد از کسانی که ما را به جایی رساندند که خوبی‌های ایران را کم‌نمایی و خوبی‌های غرب را بیش‌نمایی (overestimate) می‌کنیم و به عکس بدی‌های خودمان را بیش‌نمایی و بدی‌های غرب را کم‌انگاری می‌کنیم.
تحلیل و تجویز راهبردی:
آنچه در بالا خواندیم نوشته دکتر علی سرزعیم مشاور مرکز بررسی‌های استراتژیک بود. من نیز تجربه‌ای به شدت مشابه با وی دارم. نمی‌خواهم من هم دوباره ازایران وایرانی انتقاد کنم. بس است! فقط این نکته را بگویم که آنقدرجو ناامیدی سنگین است که در جمع‌های مختلف حتی نمی‌شود از نشانه‌های قطعی پیشرفت نیز سخن گفت. به محض شنیدن یک بهبود رتبه، یا افزایش یک شاخص، شروع می‌کنند به زیر سوال بردن آمار و ارقام، حتی شاخص‌های بین‌المللی را. انگار یک ولع خاصی دارند که شما از ناامیدی، فلاکت و بدبختی بگویید. ✅
🖌مجتبی لشکر بلوکی
✅تجربه عجیبی در سخنرانی‌ها و ارائه‌ها درجاهای مختلف پیدا کرده‌ام و آن *میل شدیدجامعه بطرح نکات منفی وناامیدکننده درمورد ایران* است. هرچقدر ازمشکلات و وخیم بودن شرایط صحبت کنی مورد استقبال بیشتری قرار میگیری.
هرچقدر بذرناامیدی بیشتری نسبت به آینده پراکنده کنی عالم‌تر قلمداد میشوی.
*اگر نقاط مثبت را هم بگویی یا چشماندازهای پیشرفت را هم بیان کنی، چنان با دیده تردید درتو مینگرند که گویی از حکومت پول گرفته‌ای تا به مردم اطلاعات نادرست دهی.*
*شگفت است که ما از آزار خود لذت میبریم و به آن عادت کرده‌ایم.*
بله باید مشکلات را گفت، ولی پیشرفت‌ها را هم دید. آدمی احساس می‌کند که مردم تلافی رفتار حکومت در دهههای گذشته را می‌خواهند درآورند.
درگذشته حکومت صرفا پیشرفت‌ها را گزارش میکرد و مشکلات را انکار مینمود؛ حالا جامعه از این سمت به موضعگیری افتاده و صرفاً بر تاریکیها چشم دوخته است.
واقعیت این است که در کنار تاریکی، روشنیها هم هست و باید این روشناییها را هم دید. خدا نگذرد از کسانی که ما را به جایی رساندند که خوبی‌های ایران را کم‌نمایی و خوبی‌های غرب را بیش‌نمایی (overestimate) می‌کنیم و به عکس بدی‌های خودمان را بیش‌نمایی و بدی‌های غرب را کم‌انگاری می‌کنیم.
تحلیل و تجویز راهبردی:
آنچه در بالا خواندیم نوشته دکتر علی سرزعیم مشاور مرکز بررسی‌های استراتژیک بود. من نیز تجربه‌ای به شدت مشابه با وی دارم. نمی‌خواهم من هم دوباره ازایران وایرانی انتقاد کنم. بس است! فقط این نکته را بگویم که آنقدرجو ناامیدی سنگین است که در جمع‌های مختلف حتی نمی‌شود از نشانه‌های قطعی پیشرفت نیز سخن گفت. به محض شنیدن یک بهبود رتبه، یا افزایش یک شاخص، شروع می‌کنند به زیر سوال بردن آمار و ارقام، حتی شاخص‌های بین‌المللی را. انگار یک ولع خاصی دارند که شما از ناامیدی، فلاکت و بدبختی بگویید. ✅
۷۸۶
۲۴ آبان ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.