ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻮﺑﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮﻭﮐﻪ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ !!!
ﻭﻣﻦ ﺷﻤﻊ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡ ﻭﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ
ﻭﻣﻦ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭﻧﺎﻻﻧﻢ ﻭﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ !!!
ﺩﺭﻭﻥ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻣﺎ
ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ !!!
ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻡ
ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﭘﺮﺟﻮﺵ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻣﺎ !!!
ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ
ﻭﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﺭﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰﻡ !!!
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﺮﮔﯽ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﻭﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ................