بزرگداشت مولوی (مولانا)
بنام خدا
یکی از عرفای صاحب نام و مشهورترین شاعر فارسی زبان ایرانی در قرن هفتم هجری قمری، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی می باشد
وی فرزند محمد بن حسین خطیبی معروف به بهاءالدین ولد از علما و مشایخ صوفیه قرن ششم و متولد سال ۶۰۴ هجری ق بوده، و در دوران حیات به القاب جلال‌الدین، خداوندگار و مولانا خداوندگار نامیده می شد و در قرن های بعد به مولوی، مولانا، مولوی رومی و ملای رومی لقب گرفته و تخلص او را نیز از برخی اشعارش، خاموش و خَموش و خامُش برشمرده اند
ملاقات وی با شمس تبریزی در سال ۶۴۲ هجری قمری در قونیه، انقلابی در وی پدید آورد که موجب ترک مسند تدریس و فتوای وی شده و به مراقبت نفس و تذهیب باطن روی آورد، همچنین شدت علاقه مولوی به شمس تبریزی به حدی بود که موجب تغییر مکتب فکری او گردید
« از فراق شمس دین افتاده ام در تنگنا – او مسیح روزگار و درد چشمم بی دوا »
وفات وی سال ۶۷۲ هجری قمری در قونیه بوده و از آثار او می‌توان به مثنوی، دیوان غزلیات یا کلیات شمس، رباعیات، مکتوبات، فیه مافیه و مجالس سبعه اشاره کرد
○در ادامه از اشعار عارفانه مولانا، ابیاتی را از نظر می گذرانیم:
«گفتی که مستت میکنم
پر زانچه هــستت میکنم
گـــفتم چـــگونه از کجا؟
گفتی که تا گـفتی خودآ
گفتی که درمــانت دهم
بر هـــــجر پـایـانت دهم
گفتم کجا،کی خواهد این؟
گفتی صـــبوری باید این»
و...
«در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز پایت بر ندارم روز و شب»
و...
«بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود
داغِ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود»
○هشتم مهرماه روز بزرگداشت مولوی را، با یاد او گرامی می داریم
یکی از عرفای صاحب نام و مشهورترین شاعر فارسی زبان ایرانی در قرن هفتم هجری قمری، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی می باشد
وی فرزند محمد بن حسین خطیبی معروف به بهاءالدین ولد از علما و مشایخ صوفیه قرن ششم و متولد سال ۶۰۴ هجری ق بوده، و در دوران حیات به القاب جلال‌الدین، خداوندگار و مولانا خداوندگار نامیده می شد و در قرن های بعد به مولوی، مولانا، مولوی رومی و ملای رومی لقب گرفته و تخلص او را نیز از برخی اشعارش، خاموش و خَموش و خامُش برشمرده اند
ملاقات وی با شمس تبریزی در سال ۶۴۲ هجری قمری در قونیه، انقلابی در وی پدید آورد که موجب ترک مسند تدریس و فتوای وی شده و به مراقبت نفس و تذهیب باطن روی آورد، همچنین شدت علاقه مولوی به شمس تبریزی به حدی بود که موجب تغییر مکتب فکری او گردید
« از فراق شمس دین افتاده ام در تنگنا – او مسیح روزگار و درد چشمم بی دوا »
وفات وی سال ۶۷۲ هجری قمری در قونیه بوده و از آثار او می‌توان به مثنوی، دیوان غزلیات یا کلیات شمس، رباعیات، مکتوبات، فیه مافیه و مجالس سبعه اشاره کرد
○در ادامه از اشعار عارفانه مولانا، ابیاتی را از نظر می گذرانیم:
«گفتی که مستت میکنم
پر زانچه هــستت میکنم
گـــفتم چـــگونه از کجا؟
گفتی که تا گـفتی خودآ
گفتی که درمــانت دهم
بر هـــــجر پـایـانت دهم
گفتم کجا،کی خواهد این؟
گفتی صـــبوری باید این»
و...
«در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز پایت بر ندارم روز و شب»
و...
«بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود
داغِ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود»
○هشتم مهرماه روز بزرگداشت مولوی را، با یاد او گرامی می داریم
۲۹
۰۸ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.