آيا انسانها در مصر باستان قرباني ميشدند؟
آيا انسانها در مصر باستان قرباني ميشدند؟
برخي از مصرشناسان اين فرضيه را رد کردهاند اما گروهي ديگر براين باورند که قرباني کردن انسانها در پيشگاه خدايان مصر نيز اتفاق ميافتاده است.
در آيين تمدنهاي باستاني معمولا زندگي انسانها براي دستيابي به يک هدف بزرگتر تبديل به يک زندگي بسيار ساده و بيارزش ميشد.
بسياري از اين تمدنها همچون آزتکها و ماياها که فرهنگي شبيه به مصريان باستان داشتند، در مراسم مذهبي خود از انسان به عنوان قرباني استفاده ميکردند.
ماياها اين مراسم را در بلندترين نقطه اهرام خود و تنها براي محفاظت از خورشيد در طول مسير روزانه آن انجام ميدادند. داستاني مشابه نيز در خصوص تمدن مصر باستان مطرح شده است آنجايي که به نقل از برخي مورخين، درباريان مصر، دختران نوجوان را براي درامان ماندن کشور از قحطي و خشکسالي در رود نيل غرق ميکردند. علاوه برآن اسناد و داستانهاي شفاهي متعددي از قرباني کردن انسانها در مصر عنوان شده است که شباهت بسياري با آيينهاي ديگر فرهنگها داشته است.
باستانشناسان اعلام کردند، علت برگزاري مراسمي اينچنين در تمدنهاي باستان معمولا براي نجات و حفظ جامعه بوده و قربانيها را نيز خدمتکاران، دشمنان، زندانيان و يا دختران باکره تشکيل ميدادند.
اگرچه محققان همچنان درخصوص انجام مراسمي اينچنين در مصر باستان به نظر و تفکري واحد دست پيدا نکردهاند اما به گفته «جورج ريساينر» يکي از مصرشناسان معروف، در نخستين مقبرههاي کشف شده در مناطق «آبيدوس» و «سقاره» همچون مقبرههاي متعلق به « شاه آها» و «شاه ديجر» نشانههايي از قرباني کردن انسان به چشم ميخورده است.
اين مصرشناس برجسته همچنين از تفاوت معماري مقبرهها به اين نتيجه رسيد که خدمتکاران همراه با لوازم و وسايل خود در اين قبرها، زنده به گور شده بودند. وي حتي بر اين باور بود که همسر «شاه ديجر»نيز در کنار جسد شاه به صورت زنده دفن شده است. به اعتقاد وي در منطقه «آبيدوس» بيش از 162 مقبره وجود دارد که مردگان آن همراه با مراسم قرباني کردن دفن شده بودند.
براي کشوري همچون مصر که بخش اعظمي از آن را بيابان تشکيل ميداده، قرباني کردن، آييني رايج براي درامان ماندن از خشکساليهاي کشنده بوده است از اينرو رهبران و حاکمان اين کشور با قرباني کردن انسانها و حيوانات در پيشگاه خدايان در صدد محدود کردن دوره خشکساليها بودند.
از جمله اسناد و مدارک مشهور در اين خصوص داستان معروف «عروس نيل» است که در آن کاهن اعظم مصر براي نجات کشور از قحطي يکي از زيباترين دختران مصر را انتخاب و وي را در پيشگاه خدايگان «هاپي»، الهه رود نيل قرباني کرد. اينگونه مراسمها به صورت سالانه و در فصول طغيان نيل و سيل در مصر نيز صورت ميگرفتند. اما برخلاف اين ادعا برخي محققان معتقدند که کاهنان از پيکرهاي انسان نما به جاي انسانهاي واقعي در اين مراسم استفاده ميکردند.
اما فرضيه محققان تنها به مراسم قرباني کردن انسانها در مصر باستان ختم نميشود. برخي حتي بر اين باورند که «آدمخواري» نيز ارتباطي مستقيم با قرباني کردن انسانها داشته است. به اعتقاد آنها مصريان نه تنها در دوران قحطي به آدمخواري روي ميآوردند بلکه عواملي نمادين نيز در انجام اين کار نقش داشتهاند.
مصر در طول دوران حيات خود بارها شاهد خشکسالي و قحطي بوده است که نخستين دوره آن به اوايل دودمان سوم فراعنه مصر در سالهاي 2687 پيش از ميلاد ميرسد. در زمان حکومت «هينا»ها در سال 1949 پيش از ميلاد، قحطي در مصر به حدي رسيد که يکي از کاهنان در توصيف شرايط موجود براي خانوداه خود اعلام کرده بود «مردم در حال خوردن يکديگر هستند.»
در سويي ديگر «سر فليندرز پتري» از باستانشناسان معروف بريتانيايي که يکي از بزرگترين مقبرههاي باستاني مصر را که متعلق به دورههاي پيش از ظهور سلسلههاي پادشاهي اين کشور بوده در منطقه «نقاده» کشف کرده بود، در کاوشهاي خود به نشانههايي از اثر دندان رو استخوان پاي چند اسکلت برخورد کرد که دلايل مربوط به آدمخواري در ميان اقوام ساکن در اين کشور را بيشتر کرد. اين باستانشناس اگرچه نسبت به اينکه آثار دندان متعلق به انسان بودند يا حيوان نظري قطعي صادر نکرد اما 6 جسد را قربانيان شيوه آدمخواري دانست.
در اين ميان محققاني نيز وجود دارند که فرضيه آدمخواري را از اساس بيپايه دانستهاند. «ديدوروس سيکولوس» مورخ يوناني ميگويد: «اوسيريس» يکي ديگر از الهههاي مصر، مردم اين کشور را از خوردن همديگر بازداشته است. در برخي از متون مقدس مصريان همچون «متون اهرام» مربوط به دوران پادشاهي کهن اينگونه ممنوعيتها ذکر شده است.
با اين وجود و با توجه به اسناد متعددي که در مورد هر دو فرضيه در دست پژوهشگران مصر باستان وجود دارد، بحث و تبادل نظر در خصوص آدمخوار بودن مردم مصر همچنان ادامه دارد و تاکنون هيچ پاسخ روشني به ا
برخي از مصرشناسان اين فرضيه را رد کردهاند اما گروهي ديگر براين باورند که قرباني کردن انسانها در پيشگاه خدايان مصر نيز اتفاق ميافتاده است.
در آيين تمدنهاي باستاني معمولا زندگي انسانها براي دستيابي به يک هدف بزرگتر تبديل به يک زندگي بسيار ساده و بيارزش ميشد.
بسياري از اين تمدنها همچون آزتکها و ماياها که فرهنگي شبيه به مصريان باستان داشتند، در مراسم مذهبي خود از انسان به عنوان قرباني استفاده ميکردند.
ماياها اين مراسم را در بلندترين نقطه اهرام خود و تنها براي محفاظت از خورشيد در طول مسير روزانه آن انجام ميدادند. داستاني مشابه نيز در خصوص تمدن مصر باستان مطرح شده است آنجايي که به نقل از برخي مورخين، درباريان مصر، دختران نوجوان را براي درامان ماندن کشور از قحطي و خشکسالي در رود نيل غرق ميکردند. علاوه برآن اسناد و داستانهاي شفاهي متعددي از قرباني کردن انسانها در مصر عنوان شده است که شباهت بسياري با آيينهاي ديگر فرهنگها داشته است.
باستانشناسان اعلام کردند، علت برگزاري مراسمي اينچنين در تمدنهاي باستان معمولا براي نجات و حفظ جامعه بوده و قربانيها را نيز خدمتکاران، دشمنان، زندانيان و يا دختران باکره تشکيل ميدادند.
اگرچه محققان همچنان درخصوص انجام مراسمي اينچنين در مصر باستان به نظر و تفکري واحد دست پيدا نکردهاند اما به گفته «جورج ريساينر» يکي از مصرشناسان معروف، در نخستين مقبرههاي کشف شده در مناطق «آبيدوس» و «سقاره» همچون مقبرههاي متعلق به « شاه آها» و «شاه ديجر» نشانههايي از قرباني کردن انسان به چشم ميخورده است.
اين مصرشناس برجسته همچنين از تفاوت معماري مقبرهها به اين نتيجه رسيد که خدمتکاران همراه با لوازم و وسايل خود در اين قبرها، زنده به گور شده بودند. وي حتي بر اين باور بود که همسر «شاه ديجر»نيز در کنار جسد شاه به صورت زنده دفن شده است. به اعتقاد وي در منطقه «آبيدوس» بيش از 162 مقبره وجود دارد که مردگان آن همراه با مراسم قرباني کردن دفن شده بودند.
براي کشوري همچون مصر که بخش اعظمي از آن را بيابان تشکيل ميداده، قرباني کردن، آييني رايج براي درامان ماندن از خشکساليهاي کشنده بوده است از اينرو رهبران و حاکمان اين کشور با قرباني کردن انسانها و حيوانات در پيشگاه خدايان در صدد محدود کردن دوره خشکساليها بودند.
از جمله اسناد و مدارک مشهور در اين خصوص داستان معروف «عروس نيل» است که در آن کاهن اعظم مصر براي نجات کشور از قحطي يکي از زيباترين دختران مصر را انتخاب و وي را در پيشگاه خدايگان «هاپي»، الهه رود نيل قرباني کرد. اينگونه مراسمها به صورت سالانه و در فصول طغيان نيل و سيل در مصر نيز صورت ميگرفتند. اما برخلاف اين ادعا برخي محققان معتقدند که کاهنان از پيکرهاي انسان نما به جاي انسانهاي واقعي در اين مراسم استفاده ميکردند.
اما فرضيه محققان تنها به مراسم قرباني کردن انسانها در مصر باستان ختم نميشود. برخي حتي بر اين باورند که «آدمخواري» نيز ارتباطي مستقيم با قرباني کردن انسانها داشته است. به اعتقاد آنها مصريان نه تنها در دوران قحطي به آدمخواري روي ميآوردند بلکه عواملي نمادين نيز در انجام اين کار نقش داشتهاند.
مصر در طول دوران حيات خود بارها شاهد خشکسالي و قحطي بوده است که نخستين دوره آن به اوايل دودمان سوم فراعنه مصر در سالهاي 2687 پيش از ميلاد ميرسد. در زمان حکومت «هينا»ها در سال 1949 پيش از ميلاد، قحطي در مصر به حدي رسيد که يکي از کاهنان در توصيف شرايط موجود براي خانوداه خود اعلام کرده بود «مردم در حال خوردن يکديگر هستند.»
در سويي ديگر «سر فليندرز پتري» از باستانشناسان معروف بريتانيايي که يکي از بزرگترين مقبرههاي باستاني مصر را که متعلق به دورههاي پيش از ظهور سلسلههاي پادشاهي اين کشور بوده در منطقه «نقاده» کشف کرده بود، در کاوشهاي خود به نشانههايي از اثر دندان رو استخوان پاي چند اسکلت برخورد کرد که دلايل مربوط به آدمخواري در ميان اقوام ساکن در اين کشور را بيشتر کرد. اين باستانشناس اگرچه نسبت به اينکه آثار دندان متعلق به انسان بودند يا حيوان نظري قطعي صادر نکرد اما 6 جسد را قربانيان شيوه آدمخواري دانست.
در اين ميان محققاني نيز وجود دارند که فرضيه آدمخواري را از اساس بيپايه دانستهاند. «ديدوروس سيکولوس» مورخ يوناني ميگويد: «اوسيريس» يکي ديگر از الهههاي مصر، مردم اين کشور را از خوردن همديگر بازداشته است. در برخي از متون مقدس مصريان همچون «متون اهرام» مربوط به دوران پادشاهي کهن اينگونه ممنوعيتها ذکر شده است.
با اين وجود و با توجه به اسناد متعددي که در مورد هر دو فرضيه در دست پژوهشگران مصر باستان وجود دارد، بحث و تبادل نظر در خصوص آدمخوار بودن مردم مصر همچنان ادامه دارد و تاکنون هيچ پاسخ روشني به ا
۱.۷k
۲۵ آبان ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.