ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﺗﯿﺮﻩ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﺩﻝ ﻣﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺧﻢ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺴﯽ ﻧﺎﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺳﺖ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﺨﯽ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﻢ
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.