نقد سریال در انتهای شب

در انتهای شب ساخته آیدا پناهنده یک انتقاد اجتماعی به وضعیتِ اقتصادی در راستای ستایش مقام شامخ خانواده است. آدم‌هایی در این قصه داریم که علاوه‌بر قصه گفتن در جست‌وجوی قصه‌ای مشابه در زندگی افراد، تماشاگران، هستند. ارسلان امیری و آیدا پناهنده همواره زوج قصه‌گویی در سینمای ایران بودند. «تی تی»، «زالاوا»، «ناهید» و... این قصه‌گویی اکنون به خانواده و سختی‌های ادامه دادن و فرار از تشکیل آن رسیده است. پارتنر هدی زین‌العابدین و پارسا پیروزفر بیش از آنکه ویترینی برای دیده شدن سریال باشند یک زوج دوست داشتنی هستند، همچنان پیروزفر ثابت می‌کند قبل از خوش‌تیپی، بازیگر منحصر به فردی است که حضورش به کیفیت هنری اثر کمک دو چندانی خواهد کرد. خیلی خنده‌دار است که پیروزفر اشتباهی به جای فرد دیگری سوار اتوبوس اشتباهی شود و او را به اتهام جاسوسی دستگیر کنند و... بعد ما زندگی‌ای را می‌بینیم که بارِ مشکلات اقتصادیش روی دوش خانم خانه بوده و بعد ما زوجی هنری را می‌بینیم که حتما به شکل مدرنیته ازدواج و انتخاب کرده‌اند و... فیلم فلاش‌بک‌هایی دارد که می‌خواهد نشان دهد چگونه خانم خانه دیگر توانایی تحمل کردن یک زندگی را ندارد آن‌هم وقتی که هنوز همسرش نمی‌داند او سیگار می‌کشد. این فلاش‌بک غیر قابل باور است. اول به چند ماه قبل بعد یک روز قبل و بعد هم اکنون که اسمش را گذاشته‌اند اتوبوس جهانگردی. پیِر فرانکَستل یکی از اساتید مطرح زیباشناسی می‌گوید: خلق زیبایی حاصل احساس است نه هوس. این خلق را در سریال «در انتهای شب» می‌بینیم و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
http://longtake.ir/?p=24249