خاطرات را خود می سازیم

یک زمانی زندگی ،
چون طعم سیبی تازه بود ...
آرزوهامان اگرچه کم،
ولی اندازه بود ...

کار و باری بود و
اندک اجرتی پایان کار
بی نیاز از هر نیازی
دخلمان اندازه بود ...

خسته کی بودیم
از بار گران زندگی؟؟
خستگی هامان فقط
اندازه خمیازه بود ...

🔅 عادت همیشگی انسانهاست در حسرت گذشته بودن ؛ دست خودمونه که چطور خاطرات آینده رو رقم بزنیم ...


https://t.me/AavaoNava