رمان

پارت پنجاه و دو

ساعت ۲ و نیم شب بود
ملینا : آجی بخوابیم دیگه؟
آرام: اجیی
ملینا : بله
آرام : حالم خوب نیست
ملینا: چی شده
آرام : نمیدونم چجوری بگم عاخه
یه حس عجیبی تو دلم هست
اینگار میخواد یه اتفاقی بیفته
ملینا : آجی فدات شم من عاخه
بیا بغلم ببینم
آرام: آخيش
ملینا : تو اصلا خودتو ناراحت نکن
همه چی درست میشه
ماهم رنگ خوشبختی میبینیم
یه روزی میرسه ماهم لبخند میزنیم
آرام: انقد دلم واسه نیما تنگ شده
بخدا هیی نمیخام به رو خودم بیارم
ولی از تو داغونم ملینا
خیلی سخته بخدا
هیشکی نمیفهمه منو جز اون
ملینا : ببین عاجی جون
تو از اولش باید قضیه رو همه‌ی واقعیتو به نیما یا من میگفتی خب
ولی یه اشتباه بود دیگ
ببین قرار نیست که تو زندگی فقط راحتی و آسایش باشع
زندگی پستی و بلندی داره خب
روزای خوبمون هم میاد
تو آروم باش انقد گریه نکن
بهت قول میدم که تو با نیما ازدواج میکنی تا آخر عمر باهم زندگی میکنین
خوشبخت میشین
بچه دار میشین
آرام: آجی با حرفات آرومم کردی
الهی من دور تو بگردم
ملینا : نفس خدمیی
آرام: من تورو نداشتم چیکار میکردم
ملینا : هیچی بی خواهر شوهر میموندی
آرام: 😅😅
ملینا : قربون اون خنده هات برم
آرام: خدانکنه آجیم
ملینا : همیشه این جوری بخند
گریه به چشات نمیاد
آرام: چشم
..