بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
آن چه خداوند متعال در خلقت و فطرت آدمی نهادینه نموده، همگانی است و انسان هیچ راه گریز، انکار و مقاومتی در برابر آن ندارد؛ بلکه فقط میتواند با تبعیت از هوای نفس خودش و شیاطین جنّ و انس، بدل بزند؛ یعنی جعلی و تقلبی و غیر واقعیاش را جایگزین مصداق حقیقیاش نماید. مانند: پرستش، که همگان پرستنده - عبد آفریده شدهاند، لذا حتماً در هر لحظه، به بندگی و عبادت معبود خود مشغولند، حال اگر إله حقیقی را نیابند و نپرستند، حتماً إلههای دروغین را جایگزی نموده و آنها را میپرستند؛ و آن که گمان دارد هیچ إلهی را نمیپرستد نیز هوای نفس خودش را إله گرفته است: أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا - آيا ديدی كسی را كه هوای نفس خويش را إله معبود خود برگزيده است؟ آيا تو میتوانی وکالت او را بر عهده بگیری؟! او را هدايت كنی، يا به دفاع از او برخيزی؟!.(سوره فرقان آیه 43)
ولایتپذیری و تبعیت از امام نیز همینطور است؛ همگان ولایتی را برگزیده و از پیشوایانی تبعیت میکنند که یا حقاند، یا باطل - محبّت و نقطۀ مقابلش بُغض نیز همینطور است؛ همگان عاشق و در نهایت عاشق کمال محض آفریده شدهاند، منتهی محبوب های جعلی را جایگزی میکنند: وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ - و برخی از مردم، همانند هایی برای خدا برمی گزینند و آنها را چون دوست داشتن خدا، دوست میدارند، اما شدت محبّت محبوب غایی مؤمنان، الله می باشد.(سوره بقره بخشی از آیه 165)
دعا : از جمله این فطریات که عمومیت دارد و استثنا ندارد، دعا میباشد که اختصاصی به خداباوران ندارد، بلکه همگان در هر لحظه، مشغول به دعا میباشند.
دعا، یعنی: خواندن کسی که میدانی یا دست کم احتمال میدهی که میتواند خواستۀ تو را برآورد و سپس خواستن از او.
آدمی، مخلوق است و مخلوق فقیر است؛ یعنی فقرات محکمی ندارد که به آن تکیه کند و خودش هم نمیتواند نیاز خودش رامرتفع سازد که اگر میتوانست، دیگر نیازمند نبود، بلکه غنی بود.
يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ - ای مردم! شما همگی نيازمندان به خدا هستيد، تنها خداوند است كه بینياز و ستوده است.(سوره فاطر آیه 15)(ادامه دارد...)
قسمت اول :
آن چه خداوند متعال در خلقت و فطرت آدمی نهادینه نموده، همگانی است و انسان هیچ راه گریز، انکار و مقاومتی در برابر آن ندارد؛ بلکه فقط میتواند با تبعیت از هوای نفس خودش و شیاطین جنّ و انس، بدل بزند؛ یعنی جعلی و تقلبی و غیر واقعیاش را جایگزین مصداق حقیقیاش نماید. مانند: پرستش، که همگان پرستنده - عبد آفریده شدهاند، لذا حتماً در هر لحظه، به بندگی و عبادت معبود خود مشغولند، حال اگر إله حقیقی را نیابند و نپرستند، حتماً إلههای دروغین را جایگزی نموده و آنها را میپرستند؛ و آن که گمان دارد هیچ إلهی را نمیپرستد نیز هوای نفس خودش را إله گرفته است: أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا - آيا ديدی كسی را كه هوای نفس خويش را إله معبود خود برگزيده است؟ آيا تو میتوانی وکالت او را بر عهده بگیری؟! او را هدايت كنی، يا به دفاع از او برخيزی؟!.(سوره فرقان آیه 43)
ولایتپذیری و تبعیت از امام نیز همینطور است؛ همگان ولایتی را برگزیده و از پیشوایانی تبعیت میکنند که یا حقاند، یا باطل - محبّت و نقطۀ مقابلش بُغض نیز همینطور است؛ همگان عاشق و در نهایت عاشق کمال محض آفریده شدهاند، منتهی محبوب های جعلی را جایگزی میکنند: وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ - و برخی از مردم، همانند هایی برای خدا برمی گزینند و آنها را چون دوست داشتن خدا، دوست میدارند، اما شدت محبّت محبوب غایی مؤمنان، الله می باشد.(سوره بقره بخشی از آیه 165)
دعا : از جمله این فطریات که عمومیت دارد و استثنا ندارد، دعا میباشد که اختصاصی به خداباوران ندارد، بلکه همگان در هر لحظه، مشغول به دعا میباشند.
دعا، یعنی: خواندن کسی که میدانی یا دست کم احتمال میدهی که میتواند خواستۀ تو را برآورد و سپس خواستن از او.
آدمی، مخلوق است و مخلوق فقیر است؛ یعنی فقرات محکمی ندارد که به آن تکیه کند و خودش هم نمیتواند نیاز خودش رامرتفع سازد که اگر میتوانست، دیگر نیازمند نبود، بلکه غنی بود.
يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ - ای مردم! شما همگی نيازمندان به خدا هستيد، تنها خداوند است كه بینياز و ستوده است.(سوره فاطر آیه 15)(ادامه دارد...)
۳۶۹
۱۳ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.