بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
سه) - بنابراین، گمان این که امتحان حتماً باید با فقر، بیماری، آزار و اذیت، شکست، تنهایی و مظلومیت باشد، گمانی کاملاً خطاست، چنان که مکرر فرمود: هم به فقر، ترس و گرسنگی و نقص اموال امتحان می‌کند و هم به موفقیت، پیروزی، ثروت، برخورداری از امکانات و امتحان می‌کند.
از این‌رو، انتظار این که حتماً باید مصیبت‌ها و بلاهای سختی به امامان علیهم السلام وارد شود و آنها صبر و استقامت نشان دهند و سپس به امامت برگزیده شوند، انتظار و شناختی کاملاً خطا می‌باشد. هر چند که چه بسا، اغلب کودکان سه تا پنج سال، مصیبت شهادت پدر را درک نکنند، اما نادر آنها، به خوبی و حتی بهتر از بزرگتر‌ها، درک کنند – یا یک کودکی درک مسئولیت کند، اما یک بزرگسال با این همه علم، تجربه و ارتباطات، درک نکند.
امتحان یعنی چه؟ امتحان در اصل، به معنای فشردن به منظور چکیده و خالص کردن می‌باشد، مانند ذوب کردن فلز، برای استخراج طلای ناب، یا زیر رو کردن و تصیفیه معدن، برای استخراج طلا یا چنان که در کتاب لغت المنجد نیز می‌گوید: أذَابَهُ لِتصْفِيَتِهِ وَتَحْميضِهِ اِمْتَحَنَ الفِضَّةَ - البته معانی دیگری نیز بیان شده است، که همه گویا و شرح همان نتیجه می باشد، از جمله آن که از معانی مندرج در المنجد برای امتحان، نَظَرَ فِيهِ وَتَدَبَّرَهُ - نظر کردن در آن و تدبر آن بیان شده؛ و هم چنین درباره امتحان قلوب برای تقوا می‌گوید: أخلَصَها و صَفّـاها، یعنی آن قلوب را خالص و تصفیه نمود.
بنابراین، وقتی می‌فرماید که خداوند متعال ایشان را امتحان کرد، معنایش این نیست که بلاهای دنیا را بر او فرو ریخت و چون ایشان صبر و استقامت نشان داد، پس در امتحان موفق شد!
مراتب وجود خلقت :خداوند متعال، هر موجودی را به واسطه‌ای از اسمای خودش آفریده است؛ افعالی با ظهور اعظم اوست، افعالی با ظهور اسم مجید اوست، افعالی ظهور اسم جمال اوست و در عین حال که اسم رحمت او بر همه سبقت دارد و در عین حال که او مرکب نیست، و تمامی اسم‌ها، ظهور خود اوست. اسم یعنی نشانه.
خداوند متعال، هر موجودی را در درجه و رتبه‌ای و برای ایفای نقشی آفریده است، خواه فرشتگان باشند، یا افلاک و یا انسان‌ها؛ و به هر کدام شرایط لازم را در فعل و استعداد افاضه نموده است؛ برخی را مجبور آفریده و به برخی دیگر اختیار و اراده‌ای کم یا زیاد نیز داده است.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
سه) - بنابراین، گمان این که امتحان حتماً باید با فقر، بیماری، آزار و اذیت، شکست، تنهایی و مظلومیت باشد، گمانی کاملاً خطاست، چنان که مکرر فرمود: هم به فقر، ترس و گرسنگی و نقص اموال امتحان می‌کند و هم به موفقیت، پیروزی، ثروت، برخورداری از امکانات و امتحان می‌کند.
از این‌رو، انتظار این که حتماً باید مصیبت‌ها و بلاهای سختی به امامان علیهم السلام وارد شود و آنها صبر و استقامت نشان دهند و سپس به امامت برگزیده شوند، انتظار و شناختی کاملاً خطا می‌باشد. هر چند که چه بسا، اغلب کودکان سه تا پنج سال، مصیبت شهادت پدر را درک نکنند، اما نادر آنها، به خوبی و حتی بهتر از بزرگتر‌ها، درک کنند – یا یک کودکی درک مسئولیت کند، اما یک بزرگسال با این همه علم، تجربه و ارتباطات، درک نکند.
امتحان یعنی چه؟ امتحان در اصل، به معنای فشردن به منظور چکیده و خالص کردن می‌باشد، مانند ذوب کردن فلز، برای استخراج طلای ناب، یا زیر رو کردن و تصیفیه معدن، برای استخراج طلا یا چنان که در کتاب لغت المنجد نیز می‌گوید: أذَابَهُ لِتصْفِيَتِهِ وَتَحْميضِهِ اِمْتَحَنَ الفِضَّةَ - البته معانی دیگری نیز بیان شده است، که همه گویا و شرح همان نتیجه می باشد، از جمله آن که از معانی مندرج در المنجد برای امتحان، نَظَرَ فِيهِ وَتَدَبَّرَهُ - نظر کردن در آن و تدبر آن بیان شده؛ و هم چنین درباره امتحان قلوب برای تقوا می‌گوید: أخلَصَها و صَفّـاها، یعنی آن قلوب را خالص و تصفیه نمود.
بنابراین، وقتی می‌فرماید که خداوند متعال ایشان را امتحان کرد، معنایش این نیست که بلاهای دنیا را بر او فرو ریخت و چون ایشان صبر و استقامت نشان داد، پس در امتحان موفق شد!
مراتب وجود خلقت :خداوند متعال، هر موجودی را به واسطه‌ای از اسمای خودش آفریده است؛ افعالی با ظهور اعظم اوست، افعالی با ظهور اسم مجید اوست، افعالی ظهور اسم جمال اوست و در عین حال که اسم رحمت او بر همه سبقت دارد و در عین حال که او مرکب نیست، و تمامی اسم‌ها، ظهور خود اوست. اسم یعنی نشانه.
خداوند متعال، هر موجودی را در درجه و رتبه‌ای و برای ایفای نقشی آفریده است، خواه فرشتگان باشند، یا افلاک و یا انسان‌ها؛ و به هر کدام شرایط لازم را در فعل و استعداد افاضه نموده است؛ برخی را مجبور آفریده و به برخی دیگر اختیار و اراده‌ای کم یا زیاد نیز داده است.(ادامه دارد...)
۱۴۷
۲۵ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.