در دهان بز در قسمت جلویی فک پایین دندان پیشین دیده میش

در دهان بز در قسمت جلویی فک پایین ٨ دندان پیشین دیده می‌شود اما درفک بالا از دندانهای پیشین اثری نیست و در جای آن ها یک لایه سفت و سخت وجود دارد.بز هنگام چریدن٬علف را بین این لایه و دندان های پیشین فک پایین می‌گیرد و قطع می‌کند٬ سپس به داخل دهان می‌برد. بز در هر فک ١٢ دندان آسیا دارد که با ٨ دندان پیشین فک پایین٬در جمع دارای ٣٢ دندان است. بز حیوانی نشخوار کننده است با معده‌ای که ازچهار بخش تشکیل شده است.بز نخست علف را کمی با دندانهای آسیای خود می‌جود و فرو می‌دهد.
غذا از راه مری به شکمبه می‌رود و در آنجا ذخیره و انباشته می‌شود.سپس به نگاری می‌رود و در آن به شکل گلوله‌های کروی توپ مانند درمی‌آید.در زمان استراحت هر بار٬یک گلوله غذا از نگاری به دهان برمی‌گردد و به خوبی جویده می‌شود.این بار غذا مستقیما به هزارلا می‌رود.در هزارلا ٬ غذای جویده شده کاملا نرم می‌شود و قوام می‌یابد،سپس وارد شیردان می‌شود با شیره آن درهم می‌آمیزد و تا حدودی هضم می‌شود . سپس برای هضم کامل و جذب به روده می‌رود. درازای روده بز از ٢٢ تا ٤٣ متر است.
فصل و سن زادآوری بز به آب و هوا ٬ نوع و میزان غذا و نژاد بستگی دارد. در مناطق گرمسیری استوایی بز در تمام طول سال می‌تواند زاد آوری کند. اما در مناطق معتدل و سرد فصل زاد آوری اواخر تابستان تا اواخر زمستان است. آغاز سن زادآوری بز معمولا از ٧ ماهگی تا ١٩ ماهگی است٬ اما اغلب بزها تقریبا در یک سالگی قادر به تولید مثل هستند.
عمر بز معمولا میان ٨ تا ١٢ سال و بطور متوسط ١٠ سال است.فصل تولید مثل بز در ایران معمولا اواخر تابستان و اوایل پاییز است.دوره آبستنی تقریبا 5 ماه است و بزغاله‌ها معمولا در اسفند٬ فروردین و اردیبهشت متولد می‌شوند.بز یک تا دو و گاهی سه بزغاله می‌زاید.بزغاله بسیار چالاک و بازیگوش است و چند ساعت پس از تولد می‌تواند به همراه مادرش حرکت کند.