سوال

سوال👇
با توجه به اینکه امامان معصوم از علم غیب بهره‌مندند، آیا واقعه‌ای مثل «لیلة المبیت» برای ایشان فضیلتی محسوب می‌شود؟
زیرا امام علی(ع) درحالی که میدانست کشته نمی‌شود در بستر پیامبر(ص) خوابید.

📌پاسخ 👇
💠 بسم الله الرّحمن الرّحیم
. در عظمت این کار امیرالمومنین علی ع همین بس که در قرآن کریم نیز آیه‌ای در شأن آن واقعه نازل شده است:
🔆 وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ// بعضی از مردم (همچون علی (ع) در به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر ص)، جان خود را به خاطر خشنودی خدا می‌فروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. (بقره، ۲۰۷)

🔷️ ما معتقدیم که پیامبران الهی و ائمه‌ی اطهار و حضرت زهرا سلام الله علیهم می‌توانند علم غیب داشته باشند و از آینده خبردار شوند.
اما امام علی علیه السلام در شب ليلة المبیت هنوز امام نشده بودند و این واقعه در حال حیات رسول اکرم صلی الله علیه و آله رخ داده است.

🔷️ تصور ما از علم غیب معصومین علیهم السلام اشتباه است و گمان می‌کنیم آنها همیشه از آینده و از غیب آگاه بوده‌اند.
در روایات متعددی داریم این بزرگواران زمانی که اراده کنند چیزی را بفهمند و از آینده آگاه شوند، آن وقت خداوند آنان را باخبر می‌سازد:
👈 امام صادق علیه‌السلام: إِنَّ اَلْإِمَامَ إِذَا شَاءَ أَنْ يَعْلَمَ أُعْلِمَ.
امام هر گاه خواهد بداند، به وى اعلام شود. (الکافي, ج۱, ص۲۵۸)
✳️ پس علم غیب آنان همیشه برای آن حضور ندارد و بالفعل نیست.
👈 سعدی شیرین سخن در مورد حضرت یعقوب علیه السلام می‌گوید:
یکی پرسید از آن گم کرده فرزند / که ای روشن گهر پیر خردمند
ز مصرش بوی پیراهن شنیدی / چرا در چاه کنعانش ندیدی؟
بگفت احوال ما برق جهان است / دمی پیدا و دیگر دم نهان است؟
گهی بر طارم اعلی نشینیم / گهی بر پشت پای خود نبینیم

🔷️ اما همین اراده کردن امام نیز تحت اراده‌ی الهی است. یعنی تا خدا نخواهد آنان اراده نمی‌کنند تا از چیزی باخبر شوند.
امام زمان ارواحنافداه می‌فرمایند: قُلُوبُنا أَوْعِیةٌ لِمَشِیةِ اللّهِ، فَإِذا شاءَ شِئْنا. قلوب ما ظرفهایی است برای خواست خداوند. هر چه او بخواهد ما هم می‌خواهیم.
(الغيبة طوسى، ص247، ح216)

@porseshgar
╰┅──────┅╯