بابونه های عزیزم...

بابونه های عزیزم چقدر خوب است که شما را دارم،
تا برایتان از غروب تا طلوع خورشید، درد و دل کنم و شما فقط، مرا بشنوید. زیبا نیست؟
کاش بقیه هم شنیدن را می آموختند، شاید آن زمان همه به زیبایی شما، بابونه ها بودند،
با باد میرقصیدند و با آب جان دوباره میگرفتند، از نور خورشید لذت میبردند و رشد میکردند
اینگونه دنیا خیلی زیبا بود، خیلی خیلی زیبا بود دقیقا به زیبایی شما،
اما چه میشه کرد؟ آدم ها هیچ یک از این ها را بلد نیستند...