نوروز سال 94 بود که حمیدرضا آصفی، سخنگوی اسبق وزارت خارجه
نوروز سال 94 بود که حمیدرضا آصفی، سخنگوی اسبق وزارت خارجه در بخشی از مصاحبه خود با ویژه‌نامه نشریه اصلاح‌طلب مردمسالاری پیرامون مذاکرات هسته‌ای گفته بود:
«ابتدا با یک مقدار شتاب‌زدگی عمل کردیم و علایمی که از تهران در سطوح مختلف ارسال شد، طرف مقابل را به این نتیجه رساند که ما واقعاً نیاز به توافق داریم و به نوعی ناخواسته این پیام به طرف مقابل ارسال شد که ما برای رسیدن به توافق عجله داریم...»!
جالب آنکه تیم مذاکره‌کننده و ستاد برجام در دولت یازدهم تا حدی عجله داشتند که حتی «بی‌دستاوردی توافق موقت ژنو» و تحریم‌هایی که پس از این توافق نیز علیه ایران اسلامی اِعمال شد نیز آنها را از راهی که به آن مصمم بودند باز نداشت و این چهره‌ها با سرعت و اشتیاقی هرچه تمام‌تر به سمت امضای توافق نهایی با غرب پیش می‌رفتند چون آنرا نوشداری تمام مشکلات می‌دانستند.
در همان روزها (در حدّ فاصل میان توافق موقت ژنو و اجرایی شدن برجام) طبل بی‌دستاوردی‌های دولت و بدعهدی‌های آمریکا البته با صدایی بلند نواخته شده بود.
توجه بیش از حدّ دولت به خارج از مرزها و توافقات خارجی‌اش به جای استفاده امکانات داخل کشور برای حل مشکلات؛ حتی اعتراض و انتقادات اصلاح‌طلبان را نیز در پی داشت.
اصلاح‌طلبان حتی در زمینه گره زدن ناصیه کشور به مسئله توافق نهایی با غرب نیز بصورت زمزمه‌وار ان‌قلت‌هایی داشتند و این کار را به صلاح نمی‌دانستند.و همینطور گام به گام «عجله» و «بی‌صبری» در افکار عمومی تزریق می‌شد تا ستاد برجام شاهد مقصودی که می‌خواست را در آغوش بکشد!سیروس ناصری، عضو تیم اسبق هسته‌ای و از چهره‌هایی که حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای چندی قبل اعلام کرد احتمال دارد در پرونده برجام، تحقیقاتی امنیتی از وی بعمل بیاید، همان روزها گفته بود: «روزی 100 تا 150 میلیون دلار هزینه تاخیر در اجرای برجام است.»در کنار او، «اکبر ترکان» مشاور ارشد رئیس‌جمهور نیز در 30 شهریور 1394 و در روزهایی که برجام در مجلس شورای اسلامی در دست بررسی بود به روزنامه اصلاح‌طلب شرق گفته بود:اما چند نکته در خلال روزهای بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی شایان ذکر بود که من صحبت‌کردن درباره آن را لازم و ضروری می‌دانم. نمایندگان محترم مجلس باید متوجه باشند هر روز تأخیر در اجرای موافقت‌نامه وین 100 میلیون دلار به ایران ضربه وارد می‌کند. شاید گفتن این رقم تعجب همگان را برانگیزد اما واقعیت تحریم‌ها و اثرگذاری آن در سال‌های گذشته بر همگان آشکار شده است و امروز همه بی‌صبرانه منتظرند برجام اجرا شود.»این بی‌صبری‌ها و کم‌محلی به توصیه‌های مشفقانه که صد البته از نظر طرف‌های غربی هم دور نمی‌ماند، دست آخر به خُلل و فُرَجی ختم شد که به نحوی کاملاً آشکار، برجام را از هر دستاورد ملموسی منها کردند و تحریم‌های پسابرجامی فراوانی نیز در همین فرایند شامل ملت ایران گردید.
برجام، بدون هیچ اغراقی در حال حاضر به یک «تجربه تلخ» تبدیل شده است.
تجربه‌ای که البته گویا ستاد برجام و دولت همچنان تأکید دارند که ممکن است از قِبَل آن منفعتی هم بدست آید!
این در حالی است که برخی تحلیلگران معتقدند هدف ستاد برجام از انعقاد آن، از روز اول هم نه لزوماً دستاوردهای اقتصادی که چیزی به نام «جهانی‌شدن» بود.با تمام این تفاسیر اما امر مشخص آنست که تعجیل در برجام کار دست دولت داده است و حالا ستاد برجام باید پاسخگوی بی‌دستاوردی‌های خود و تحریم‌های جدید باشد.
«ابتدا با یک مقدار شتاب‌زدگی عمل کردیم و علایمی که از تهران در سطوح مختلف ارسال شد، طرف مقابل را به این نتیجه رساند که ما واقعاً نیاز به توافق داریم و به نوعی ناخواسته این پیام به طرف مقابل ارسال شد که ما برای رسیدن به توافق عجله داریم...»!
جالب آنکه تیم مذاکره‌کننده و ستاد برجام در دولت یازدهم تا حدی عجله داشتند که حتی «بی‌دستاوردی توافق موقت ژنو» و تحریم‌هایی که پس از این توافق نیز علیه ایران اسلامی اِعمال شد نیز آنها را از راهی که به آن مصمم بودند باز نداشت و این چهره‌ها با سرعت و اشتیاقی هرچه تمام‌تر به سمت امضای توافق نهایی با غرب پیش می‌رفتند چون آنرا نوشداری تمام مشکلات می‌دانستند.
در همان روزها (در حدّ فاصل میان توافق موقت ژنو و اجرایی شدن برجام) طبل بی‌دستاوردی‌های دولت و بدعهدی‌های آمریکا البته با صدایی بلند نواخته شده بود.
توجه بیش از حدّ دولت به خارج از مرزها و توافقات خارجی‌اش به جای استفاده امکانات داخل کشور برای حل مشکلات؛ حتی اعتراض و انتقادات اصلاح‌طلبان را نیز در پی داشت.
اصلاح‌طلبان حتی در زمینه گره زدن ناصیه کشور به مسئله توافق نهایی با غرب نیز بصورت زمزمه‌وار ان‌قلت‌هایی داشتند و این کار را به صلاح نمی‌دانستند.و همینطور گام به گام «عجله» و «بی‌صبری» در افکار عمومی تزریق می‌شد تا ستاد برجام شاهد مقصودی که می‌خواست را در آغوش بکشد!سیروس ناصری، عضو تیم اسبق هسته‌ای و از چهره‌هایی که حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای چندی قبل اعلام کرد احتمال دارد در پرونده برجام، تحقیقاتی امنیتی از وی بعمل بیاید، همان روزها گفته بود: «روزی 100 تا 150 میلیون دلار هزینه تاخیر در اجرای برجام است.»در کنار او، «اکبر ترکان» مشاور ارشد رئیس‌جمهور نیز در 30 شهریور 1394 و در روزهایی که برجام در مجلس شورای اسلامی در دست بررسی بود به روزنامه اصلاح‌طلب شرق گفته بود:اما چند نکته در خلال روزهای بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی شایان ذکر بود که من صحبت‌کردن درباره آن را لازم و ضروری می‌دانم. نمایندگان محترم مجلس باید متوجه باشند هر روز تأخیر در اجرای موافقت‌نامه وین 100 میلیون دلار به ایران ضربه وارد می‌کند. شاید گفتن این رقم تعجب همگان را برانگیزد اما واقعیت تحریم‌ها و اثرگذاری آن در سال‌های گذشته بر همگان آشکار شده است و امروز همه بی‌صبرانه منتظرند برجام اجرا شود.»این بی‌صبری‌ها و کم‌محلی به توصیه‌های مشفقانه که صد البته از نظر طرف‌های غربی هم دور نمی‌ماند، دست آخر به خُلل و فُرَجی ختم شد که به نحوی کاملاً آشکار، برجام را از هر دستاورد ملموسی منها کردند و تحریم‌های پسابرجامی فراوانی نیز در همین فرایند شامل ملت ایران گردید.
برجام، بدون هیچ اغراقی در حال حاضر به یک «تجربه تلخ» تبدیل شده است.
تجربه‌ای که البته گویا ستاد برجام و دولت همچنان تأکید دارند که ممکن است از قِبَل آن منفعتی هم بدست آید!
این در حالی است که برخی تحلیلگران معتقدند هدف ستاد برجام از انعقاد آن، از روز اول هم نه لزوماً دستاوردهای اقتصادی که چیزی به نام «جهانی‌شدن» بود.با تمام این تفاسیر اما امر مشخص آنست که تعجیل در برجام کار دست دولت داده است و حالا ستاد برجام باید پاسخگوی بی‌دستاوردی‌های خود و تحریم‌های جدید باشد.
۹۳۶
۰۹ آذر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.