دست من نیست که من ، بی تو هنوز ویرانم ...

دست من نیست که من ، بی تو هنوز ویرانم ...
دست من نیست که از ، دوری تو گریانم ،

شعله ی اتش سوزنده ی تو جانم سوخت ....
رفته سر رشته ی زدستم که چنین  سوزانم ،

عمرم از دوری جانان به سرآمد چکنم ؟
نرود از دل من ....  خاطره ی جانانم ،

به کجا روی بیارم به که گویم  سخنم ؟
بخوان ای عشق فسونی به چنین هجرانم ،

من جدا ، سینه جدا در غم تو مینالیم ...
میرود دود دلم .... بر فلک و کیوانم ،

چه بگویم که چه ها کرد غم هجرانت ...
هرچه از دل گذرد نیست ، که صد چندانم ،

دل بی تاب نیامد دگر از عهده ی غم ...
مگر ان یار رسد ، بر سر و بر سامانم ،

شده ام ابر که با گریه فرو می ریزم ...
گوییا آخر خطّم .. ... به تَهِ و پایانم ،

شده ام خانه خراب از غم ان ماهترین ..
به دعا دست زدم ، وِرد اجابت خوانم ،

اضطراب دلِ راحم به تمامی نرسید ،
غرق در چشمه ی اشکم ، چکنم ؟ از آنم ،