نوشته ای زیبا از ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ :

نوشته ای زیبا از ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ :

ﯾﮏ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ...

ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﭘﻮﺷﯿﺪﻣﺶ ﻭ ﻣﻮﻗﻊ ...

ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﻓﺖ ، ﮔﻠﯽ ﺷﺪ ...

ﻭ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ دنبالش ﺭﺍ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ...

ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺸﻮﯾﻢ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ...

ﻭﻟﯽ ﻧﺸﺪ ...

ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺴﺘﻤﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪ ...

ﺣﺘﯽ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺸﮑﺸﻮﯾﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺸﻮﯾﻨﺪ ...

ﻭﻟﯽ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ...

ﺁﻗﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺧﺸﮑﺸﻮﯾﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮔﻔﺖ :

"ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﭼِﺮﮎ ﻣﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ"

ﮔﻔﺖ : "ﺑﻌﻀﯽ ﻟﮑﻪ ﻫﺎ ﺩﯾﺮ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ...

ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ ؛ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﻧﺪ "

ﭼﺮﮎ ﻣُﺮﺩﻩ ﺷﺪ ...

ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﺶ ﺭﺍ ...

ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ...

ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻢ ...

ﺩﻝ ﺁﺩﻡ ﻫﻢ ﮐﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﻔﯿﺪ ...

ﺣﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻟﮑﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ...

ﻟﮑﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ...

ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻟﮑﻪ ﺷﺪ ...

دنبالش ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ،ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭼﺮﮎ ...

ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺸﮑﺸﻮﯾﯽ ...

"ﻟﮑﻪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ...

ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺴﺖ ﻭ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ...

" ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺩﻝ ﺳﭙﯿﺪ ﻫﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ...

ﺩﻝ ﺳﯿﺎﻩ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪﺍﺭﻥ ... "