ـــ چـقدر روحـم بـه بـودنت احـتیاج

ـــ چـقدر‌روحـم‌بـه‌بـودنت‌احـتیاج‌
داشت‌ولی‌‌تـو
نـبودي؛چـقدر‌اسـمتو‌فـریاد‌زدم‌بـلکه‌
تـنهام‌نزاري
ولـی‌صـدام‌رو‌نـشنیدی،تـمام‌اون‌شـب‌هایی‌کـه‌بـا
وحـشت‌از‌خـواب‌مـیپریدم‌
وجودم بـرای‌بـه‌اغـوش
کـشیدنت‌الـتماس‌مـیکرداما‌
چـیزی‌جز‌تـاریکی‌دیده‌
نـمیشد،تـمام‌اون‌شب‌هایی‌که‌
بـدون‌تـو‌گـذشت
قـلبم‌واسه‌صـدات‌بـیقراری‌
مـیکرد‌ولـي‌هـیچ‌صدایی‌
از‌تو‌نـشنیدم،فـقط‌این‌اتـاق‌ِ
سـرد‌بـود‌ویـه‌‌مردِ‌خـسته‌
کـه‌مـنتظر‌بـرگشتنت‌بـود...
فـریاد‌های‌قـلبمو‌وقـتی‌داشـتی‌بـا‌بـیرحمی‌تـرکم
مـیکردی‌رو‌نـدیدی
اشـکای‌نـگاهم‌رو
هـچوقت‌نـدیدی؛