رمان کلثوم اکبری ساکن سئول

#پارت ۱
(در خانه اورینا چه میگذرد)
(علامت اورینا+ اینه و علامت کسایی که باهاش حرف میزننم اینه_ بعضی وقتا مینویسم طرف کیه)
_پاشوو پاشو دیگه...
می تو نمیخوی بیری دانشگاه عامو
+نه عامو ولوم بکنا میخام بخابم
_ کم تو عمرت خابیدی پاشو ماچسگ (ماچسگ فهشه😂)
_ میدونسی کلاس اولت با استاد شینه؟
+ وُوویی اسم زیفه نیار دسو دلوم میلرزه
_ حالا پا میشی یانه؟
+ هاااا هااا پاشدم بیاااا آاااااا پاشدم حالا ولوم میکنی؟
_ ها


#ویو نویسنده:

اورینا از تخت دل کنده و به سوی دسشویی به قصد شاشیدن روانه شد

بد از اینکه شاشیده بود دیده بود نه کاکو هنو ادامه داره ولی لنتی هرچی میخاس بیاد نمیومد(میدونم حالتون به هم خورد چون حالم خود منم به هم خورده)
نهیه دقه نه دو دقه ده دقه تی بچه تو دستشویی به سر میبردو پاهاش به.... رفته بود
تا تینا(دوسش که از خاب بیدارش کرد) که نگران سَقَط شدنش تو دسشویی بود (شهید راه دسشویی) جویای حالش شده بود و اورینا با گفتن زنده ام خیالشو راحت کرده بود

# ویو اورینا

+اخ ننه جان کاشکی مام پولدار بودیم دسشویی فرنگی داشیم(میدونم تو کره دسشویی ایرانی نیس ولی خوب 😂) پام میلرزههه😭😂
واایی پام نمیتونم پاشم من
خداوندا این شب پنجشنبه ای همه کسایی که یوبوست داشتنو بیامرز واییی خداا پام...