برگردان چهار شعر از لیلا طیبی (رها) توسط زانا کوردستانی

برگردان چهار شعر از #لیلا_طیبی (رها) توسط زانا کوردستانی


(۱)
کاش،،،
کسی بپرسد:
چرا لبخندهای تو؛
اینقدر بی‌رنگ است!؟
و من،،،
همه چیز را
بیاندازم گردن تنهایی!

▪︎برگردان:

خۆزگا کەسێک لێم دەپرسی:
بۆ ئەوەندە بێڕەنگه
--پێکەنینەکانت؟
منیش دەمگوت:
هەمووی خەتای تەنیاییە!



(۲)
درختی که میوه نمی‌داد!
باغبان،،،
با اره بوسید،
گلویش را...

▪︎برگردان:

باخەوان
ماچ کرد،
قوڕوگی ئەو دارە،
کە سەمری نەو،
--بە تەور.



(۳)
تنها؛
خیابان‌های تهران را زیر پا می‌گذارم.
می‌اندیشم:
دخترکان کوبانی،
پای درخت‌های سیب،
یا،
دوشیزگان شنگال،
در سایه‌سار پرتقال‌ها
با کدامین کابوس معاشقه‌ دارند؟!

▪︎برگردان:

تەنیا،
شەقامەکانی تاران
بەبەر پێ ئەدەم و بیر دەکەم:
کچە‌کانی کۆبانی ،لە سێبەری دارە سێفەکان
یا کچە‌لی شه‌نگال لە سێبەری داره پرتەقاڵەکان
هاوڕێی کام مۆتەکە دڵداری فێر دەبن.



(۴)
وقتی که نیستی؛
دلم،،،
اسیر زمستان‌ست...
کاش، بادست‌هایت،
کمی بهار بیاوری!

▪︎برگردان:

لە کاتی نەبوونت
دڵم لەبەندی زستانە.
خۆزگا بەهار هاوڕێ کەیت
لەگەڵ خوتا.



شعر: لیلا طیبی (رها)
برگردان: زانا کوردستانی