البته که گاهی با خودم خیال می کنم چرا ما زنده ایم؟ وقتی ح

البته که گاهی با خودم خیال می‌کنم چرا ما زنده‌ایم؟ وقتی حیاتمان برای امام غایبمان هیچ فایده ندارد.
این روزها از آن روزهاست...

می‌گویند همسرش آن‌جا بوده، جمیلة الهرسی را می‌گویم؛ همسرش، یعنی مردِ زندگی‌اش تعریف کرده که مقابل چشم همه دستور دادند لباسش را درآورد، و شروع کردند به کتک زدنش.
به ارتش گفته: من پنج ماهه باردارم، مرا کتک نزنید!
به کتک زدنش ادامه داده‌اند.
همه‌ی زنان را به جز زن باردار و فرزندانش بیرون کرده‌اند...

جلوی چشمان شوهر، بستگان و فرزندانش، به او تجاوز کرده‌اند، و به مردان دستور داده‌اند که چشمان خود را نبندند وگرنه به آن‌ها شلیک خواهند کرد.

هیس! آرام‌تر بگویید!
مبادا خواب حکام عرب را پریشان کنید!
مبادا به عیششان خللی وارد شود...

هیس!
بله؟ فرمودید زن_زندگی_آزادی ؟!
این‌ها که زن نبودند...
بگذارید به زندگیمان برسیم
بگذارید در این زندگی روزمره‌ی متعفنِ بی‌خاصیتمان دست و پا بزنیم
صبح‌ها با اخبار تجاوز به زنان بیدار شویم
و شب‌ها با عکس پر کشیدن کودکِ پوست‌به‌استخوان‌چسبیده بخوابیم
مهم است مگر؟!
اخبار مهم یعنی کنسر کیت میدلتون
یعنی کات کردن فلانک با فلانک
ما را با دنیای حقیرمان تنها بگذارید
ما را با بی‌غیرتیمان تنها بگذارید
ما را...

اللهم عجل لولیک الفرج
#مکاتبات