سرنوشت اجتناب ناپذیر P26

به کت و شلوار مشکی زیبا که با ظرافت دوخته شده
بود نگاهی انداختم ، اگر زندگیم جور دیگه ای رقم
میخورد ممکن بود که این کت و شلوار شیک رو
برای مراسم عروسیم با یوکی میپوشیدم
با فکر کردن به این مسئله محال پوزخندی زدم و روی
تختم دراز کشیدم
مینگهائو هم بدون اعالم قبلی وارد اتاقم شد
مینگهائو_ بلند شو لوکاس ، خوابی؟
روی تخت نشستم
نه بیدارم ، تو کار دیگه ای نداری؟ یک ماهه
لوکاس_
هر روز خونه ما پالسی
48
مینگهائو_ خب من بخاطر توئه فلک زده میام اینجا که
یوقت تنهاییت و فکرت دیوونت نکنه ....... بلند شو از
جات آقا دوماد ، خیر سرت فردا شب متاهل میشیا
لوکاس_ میخوام نشم .... حاال نکه خیلیم پروانه داره
تو دلم پرواز میکنه از شوق
حاال هر چی ، باالخره اتفاقیه که نمیتونی
مینگهائو_
جلوش رو بگیری
لوکاس_ اینارو وللش ..... کنکورو چیکار کردی؟
دانشگاه ملی شانگهای رو که قبول میشم
مینگهائو_
ولی رشته رو مطمئن نیستم ولی به احتمال زیاد
مهندسی کامپیوتر ، امیدوارم که بیارم چون خیلی بهش
عالقه دارم
لوکاس_ منم قبول میشم .... چقدر با یوکی...
مینگهائو_ لوکاس یکم جدی باش ، این موضوع رو
بپذیر که یوکی االن نیست ..... نه اصال اینطور فکر
کن که انگار یوکی بی رحمانه و خودخواهانه ولت
کرده اینجوری تنفر درونت ریشه میزنه و راحت تر
فراموشش میکنی
49
لوکاس_ سعی خودمو میکنم ، در واقع هم همینطوره
چون فاصله عشق و نفرت خیلی کوتاهه
مینگهائو_ بلند شو پسر ..... یک ماهه به خودت
نرسیدی موهات خیلی بلند شده ، هر چقدرم دلت با این
ازدواج نباشه بازم باید خوشتیپ کنی دیگه
لوکاس_ باشه برو بیرون لباسامو بپوشم میام
بعد از نگاه کردن به عکسای یوکی با لبخند تلخی از
اتاق زدم بیرون