عشق بهرام گور به موسیقی نیز که در روایات نقل شده در واقع

عشق بهرام گور به موسیقی نیز که در روایات نقل شده، در واقع نشان دهندهٔ علاقهٔ او به شعر و شاعری است. بر پایهٔ بعضی گزارش‌ها، بهرام تقسیم‌بندی طبقهٔ نوازندگان و خنیاگران را که از روزگار اردشیر بابکان متداول بود، تغییر داد و نوازندگانی را که موجب شادی او می‌شدند، گاه از درجهٔ پایین به درجهٔ میانه، و نوازندگان درجهٔ میانه را به درجهٔ بالا می‌رساند. روش بهرام گور تا مدت‌ها برقرار بود تا اینکه خسرو انوشیروان، درجه‌بندی نوازندگان را به وضع زمان اردشیر بابکان بازگرداند.
شهرت و محبوبیت بهرام گور نزد مردم چنان بوده‌است که بعضی از سلسله‌های ایرانی و خاندان‌های قدرتمند پس از اسلام، برای به دست آوردن مشروعیت سیاسی، خود را به بهرام منتسب می‌کردند. از جمله این خاندان‌ها، صفاریان، آل بویه، شروانشاهان و آل میکال را می‌توان نام برد.
بهرام یکی از پادشاهان معروف و شایسته در عصر ساسانیان است. در تاریخ ایرانیان همواره از او به خوبی یاد می‌کنند. در منابع ادبی ایرانی و عربی، از شکارهای حیرت‌آور، بخشایش و جنگاوری او در جنگ‌ها و شادی‌ها سخن گفته می‌شود. بهرام به دلیل علاقهٔ خاصی که به شکار گورخر داشته این لقب معروف شده‌است. اما بنا به روایتی دیگر، بهرام شیری که او را زخمی کرده بود را با یک تیر به گورخر متصل کرد، بهرام گور نام گرفت؛ ولی شاید این لقب به خاطر خصایص بهرام چون زرنگی و هشیاری شبیه به گورخر و علاقهٔ خاص او به بیابان است. همچنین او به‌واسطه علاقهٔ خاصی که به شکار و خوشگذرانی داشته‌است
بعضی سراییدن نخستین اشعار پارسی را نیز به او نسبت می‌دهند. .در میان آثار منظوم فارسی، هشت بهشت امیر خسرو دهلوی  داستانی بهرام گور است. امیر خسرو، مثنوی هشت بهشت را ساخت و موضوع آن، ماجرای عشق بهرام گور به «دل‌آرام» است
حال مردم، خوشباشی، شجاعت و جنگاوری مشهور است و دربارهٔ او روایت‌های گوناگون نقل شده‌است.
سرگذشت بهرام گور در ادب دیگر کشورها نیز راه یافته‌است. چنان‌که داستان عامیانه‌ای با عنوان هفت پیکر بهرام گور به زبان ترکی در عثمانی به چاپ رسیده
هفت پیکر که هفت گنبد و بهرام‌نامه نیز خوانده می‌شود، بخش چهارم از خمسهٔ نظامی را به خود اختصاص می‌دهد. محور اصلی این اثر بهرام پنجم است که قهرمان اصلی هفت پیکر به‌شمار می‌رود
و نظامی با جمع‌آوری داستان‌هایی از او، شخصیت تاریخی او را به چهره‌ای افسانه‌ای تبدیل می‌کند و ماجرای هفت گنبد هفت رنگ را بیان می‌کند
یکی از منابع معتبر تاریخ ایران در عصر ساسانی شاهنامهٔ فردوسی است. مندرجات شاهنامه دربارهٔ پادشاهان ساسانی کم و بیش با آنچه مورخان بزرگ و معتبری چون طبری و مسعودی نوشته‌اند مطابقت دارد.