ﺁﺩﻣﮏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪﯼ
ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺕ ﺳﺮﺥ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﮐﺎﺳﻪ ﺻﺒﺮ ﻟﺒﺖ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﺩﻣﮏ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﯾﺴﺖ
ﮔﻮﺷﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺑﺎﺩﯾﺴﺖ
ﺁﺩﻣﮏ ﻓﺎﺵ ﻧﮑﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻤﯿﺮﺍﻥ ﮔﻠﻪ ﺭﺍ
ﻫﯽ ﻧﭙﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺎ
ﮐﻢ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﮑﻦ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ
ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺖ
ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺧﺘﻤﺖ
ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ
ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺨﻨﺪ
ﺁﺩﻣﮏ ﺻﺒﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ !!!
ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ..
ﺁﺩﻣﮏ ...
ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ....!!!