بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
اگر چه ذنب را گناه معنا کرده‌اند و معنای نادرستی هم نیست، اما مقصود آن گناهی نیست که تمرد از امر الهی امر مولوی باشد و مستوجب عقوبت باشد.
ذنب به چیزی می‌گویند که مانند یک دنباله، به انسان بچسبد و آثار بدی داشته باشد و گناه را نیز از این جهت، ذنب گفته‌اند، چون اگر بخشوده نشود، تا قیامت و بعد از آن در جهنم، به انسان می‌چسبد؛ وگرنه معادل گناه، واژگانی چون: معصیت و سیئه می‌باشد.
گاهی انسان خودش مرتکب خطایی می‌شود، و گاهی خطاهای دیگران برای او پیامدهای نامطلوبی دارد - گاه انسان خودش مرتکب گناه و تمرد از فرمان الهی می‌گردد، و گاهی دیگران او را به گناهانی متهم می‌کنند و در پی مکافات برمی آیند! اینها همه ذنب و ذنوب می شوند.
به عنوان مثال:پیامبراکرم صلوات الله علیه و آله را که پیش از بعثت، فرهیخته و امین می‌نامیدند،پس از بعثت، مجنون، شاعر و ساحر نامیدند و همچنین او را به جهت تخریب بت‌ها،بیرون ریختن آنها ازداخل کعبه،به دست امیرالمؤمنین علیه السلام،مخالفت با طاغوت‌ها و به زیر کشیدن یا حتی کُشتن اربابان ظالم شان، گناهکاری نابخشودنی قلمداد می نمودند!
آیه، هنگام فتح مکه نازل شد، اما جنگ ها در دوران هجرت و اقامت در مدینه تحمیل شد؛ لذا برای جنگ‌ها و کشتن سران و پیروان کفر، شرک، نفاق و ظلم در آینده نیز ایشان را گناهکاری می خواندند که بخشودنی نیست و باید مکافات شود!
بنابراین، گناهکاری ایشان، به زعم کفار بوده است و خداوند سبحان فرمود: فتحی به تو می‌دهم که تمامی این ذنوب در گذشته و آینده را پوشش می‌دهد و تو را نصرتی شکست ناپذیر می‌نمایم.
مغفرت : معنای مغفرت نیز صرفاً بخشش گناهان نیست که به آن عفو گفته می‌شود؛ بلکه مغفرت یعنی پوشش دادن که بخشش گناهان را نیز شامل می گردد.
از این‌رو، خداوند متعال به پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و تمامی مؤمنان که اهل بیت علیهم السلام در رأس آنها می‌باشند، فرمان استغفار داده است، یعنی از من بخواهید که پوشش دهم؛ حال خواه استغفار برای گناهی باشد که به انجام رسیده، یا هر گونه بدی باشد که از ناحیۀ دیگران متوجه انسان شده و عواقب نامطلوبی دارد.
در یک آیه فرمود: فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ - صبر و شكيبائی پيشه كن كه وعده خدا حق است و برای ذنوبت استغفار نما؛ بدیهی است که وعدۀ خدا برای گناهکاران، بدبختی در دنیا و عقوبت در آخرت است؛ لذا این وعدۀ گشایش و پیروزی بوده که فرموده استقامت کن تا وقتش برسد.(پایان)( ص 1)
پاسخ قسمت دوم :
اگر چه ذنب را گناه معنا کرده‌اند و معنای نادرستی هم نیست، اما مقصود آن گناهی نیست که تمرد از امر الهی امر مولوی باشد و مستوجب عقوبت باشد.
ذنب به چیزی می‌گویند که مانند یک دنباله، به انسان بچسبد و آثار بدی داشته باشد و گناه را نیز از این جهت، ذنب گفته‌اند، چون اگر بخشوده نشود، تا قیامت و بعد از آن در جهنم، به انسان می‌چسبد؛ وگرنه معادل گناه، واژگانی چون: معصیت و سیئه می‌باشد.
گاهی انسان خودش مرتکب خطایی می‌شود، و گاهی خطاهای دیگران برای او پیامدهای نامطلوبی دارد - گاه انسان خودش مرتکب گناه و تمرد از فرمان الهی می‌گردد، و گاهی دیگران او را به گناهانی متهم می‌کنند و در پی مکافات برمی آیند! اینها همه ذنب و ذنوب می شوند.
به عنوان مثال:پیامبراکرم صلوات الله علیه و آله را که پیش از بعثت، فرهیخته و امین می‌نامیدند،پس از بعثت، مجنون، شاعر و ساحر نامیدند و همچنین او را به جهت تخریب بت‌ها،بیرون ریختن آنها ازداخل کعبه،به دست امیرالمؤمنین علیه السلام،مخالفت با طاغوت‌ها و به زیر کشیدن یا حتی کُشتن اربابان ظالم شان، گناهکاری نابخشودنی قلمداد می نمودند!
آیه، هنگام فتح مکه نازل شد، اما جنگ ها در دوران هجرت و اقامت در مدینه تحمیل شد؛ لذا برای جنگ‌ها و کشتن سران و پیروان کفر، شرک، نفاق و ظلم در آینده نیز ایشان را گناهکاری می خواندند که بخشودنی نیست و باید مکافات شود!
بنابراین، گناهکاری ایشان، به زعم کفار بوده است و خداوند سبحان فرمود: فتحی به تو می‌دهم که تمامی این ذنوب در گذشته و آینده را پوشش می‌دهد و تو را نصرتی شکست ناپذیر می‌نمایم.
مغفرت : معنای مغفرت نیز صرفاً بخشش گناهان نیست که به آن عفو گفته می‌شود؛ بلکه مغفرت یعنی پوشش دادن که بخشش گناهان را نیز شامل می گردد.
از این‌رو، خداوند متعال به پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و تمامی مؤمنان که اهل بیت علیهم السلام در رأس آنها می‌باشند، فرمان استغفار داده است، یعنی از من بخواهید که پوشش دهم؛ حال خواه استغفار برای گناهی باشد که به انجام رسیده، یا هر گونه بدی باشد که از ناحیۀ دیگران متوجه انسان شده و عواقب نامطلوبی دارد.
در یک آیه فرمود: فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ - صبر و شكيبائی پيشه كن كه وعده خدا حق است و برای ذنوبت استغفار نما؛ بدیهی است که وعدۀ خدا برای گناهکاران، بدبختی در دنیا و عقوبت در آخرت است؛ لذا این وعدۀ گشایش و پیروزی بوده که فرموده استقامت کن تا وقتش برسد.(پایان)( ص 1)
۱۸۵
۰۱ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.