زنها

زنها
این موجودات عجیب!
ما مردها آن ها را ساده می گیریم
و همه چیز را از نگاه زمخت مردانه مان می بینیم
زن ها لطیف اند
دلشان میخواهد
با طنین شاعرانه اسمشان را بشنوند
و با ناز زنانه بگویند جانم!..
زنها این لطافت آفرینش
این شعرهای بی بدیل که اگر نبودند
گل نبود،
شعر نبود،
صلح نبود،
وفقط سیاهی بود
و سیاهی بودو
سیاهی...
این زیبایی خلقت
مگر چه می خواهد؟
فقط آغوش می خواهد
برای وقتی که نازش گل می کند
و صدای مردانه ای
که بگوید
بیا جانم
که آغوشم مأمن ناز و بهانه توست..