پروردگارم ... بگشای ... گره

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی* وَیسِّرْ لِی أَمْرِی* وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی* یفْقَهُواْ قَوْلِی* 

موسی) گفت: «پروردگارا! سینه ام را برایم بگشا؛* و کارم را برایم آسان گردان؛* و گره از زبانم بگشای؛* تا سخن مرا به طور عمیق بفهمند.*


مقصود از «شَرْح صَدْر» همان روح بزرگ، فکر بلند، عقل توانا، حوصله ی فراوان، استقامت و تحمّل مشکلات است 

در این آیات موسی از خدا می خواهد که «گره از زبانش» بگشاید؛ یعنی موانع فهم سخن او را بر طرف سازد تا بتواند آن چنان فصیح و بلیغ سخن بگوید که هر شنونده ای به راحتی و عمیقاً سخنان او را درک کند


(امروز یه عزیزی
یادم انداخت این دعای زیبا رو بنویسم و تکرار کنم

و چه زیباست
و پرمعنا

تمام وجودم و به آرامشی عمیق رسوند
خدا در تک تک کلماته پرقدرت
در تمام زیبایی ها
در وجود و حضور عزیزانمان
پنهان و اما آشکاره.

نسی)