روایت شده است که پس از ولادت حضرت زینب س حسین ع که د

روایت شده است که پس از ولادت حضرت زینب (س)، حسین (ع) که در آن هنگام کودک سه چهار ساله بود، به محضر رسول خدا (ص) آمد و عرض کرد:خداوند به من خواهری عطا کرده است.
پیامبر(ص) با شنیدن این سخن ، منقلب و اندوهگین شد و اشک از دیده فرو ریخت . حسین (ع) پرسید: برای چه اندوهگین و گریان شدی ؟.
پیامبر(ص ) فرمود: ای نور چشمم ، راز آن به زودی برایت آشکار شود.
تا اینکه روزی جبرئیل نزد رسول خدا (ص ) آمد، در حالی که گریه می کرد، رسول خدا (ص ) از علت گریه او پرسید، جبرئیل عرض ‍ کرد: این دختر (زینب) از آغاز زندگی تا پایان عمر همواره با بلا و رنج و اندوه دست به گریبان خواهد بود؛ گاهی به درد مصیبت فراق تو مبتلا شود، زمانی دستخوش ماتم مادرش و سپس ماتم مصیبت جانسوز برادرش امام حسن (ع ) گردد و از این مصایب دردناک تر و افزون تر اینکه به مصایب جانسوز کربلا گرفتار شود، به طوری که قامتش خمیده شود و موی سرش سفید گردد.
پیامبر (ص) گریان شد و صورت پر اشکش را بر صورت زینب (س) نهاد و گریه سختی کرد، زهرا (س) از علت آن پرسید. پیامبر (ص) بخشی از بلاها و مصایبی را که بر زینب (س) وارد می شود، برای زهرا(س ) بیان کرد.
حضرت زهرا (س) پرسید: ای پدر! پاداش کسی که بر مصایب دخترم زینب (س ) گریه کند چیست ؟ پیامبر اکرم (ص) فرمود:پاداش او همچون پاداش کسی است که برای مصایب حسن و حسین (ع) گریه می کند.

الخصائص الزینبیه ، ص 155 ناسخ التواریخ زینب (س ) ص 47
#زینب#کبری#زینب_کبری#رنج


#یا_مهدی_ادرکنی