رنگ چشمانت به شعرم خودنمایی می کند

رنگ چشمانت به شعرم خودنمایی می کند
چون عسل دارد، غزل را هم هوایی می کند

مثل یک قایق شدم بر روی امواجِ غزل
چشم  زیبایت  برایم  ناخدایی  می کند

می رود قلبم به هر سویی نگاهت می رود
لامروت  هر  زمانی  دلربایی  می کند

گاه ، با آرامش و گاهی چنان وحشی و تند
شورشی دارد نگو،، کشور گشایی می کند

هرکسی تا دیده  چشمانت دلش بلوا شده
بس که لاکردارِ بی دین بی حیایی می کند

کشورِ قلبم کنون دربست،، تحتِ امر اوست
شه نشینی دارد و هی کدخدایی می کند

تا بخواهم فرصتی غافل شوم با یک غزل
رنگِ چشمانت به شعرم خودنمایی می کند