وقتی از دستت عصبانیه..

میدونستی امشب مثل شبای عادی قرار نیست با بغلش به استقبالت بیاد ، برعکس قراره با خشمی که تو چشماشه کاری بکنه که خون توی رگات یخ بزنه ، با خم ابروش سر ببره و با حرفاش کاری بکنه که یادت بیاد تو کی..تو خانم جئونی میدونستی چه بلایی قراره سرت بیاد ولی با تردید سمت در رفتی دعا دعا میکردی که خواب باشه درو باز کردی رفتی توی خونه همه ی چراغ ها خاموش بود یکم آروم شدی که خوابیده ولی چشمت خورد به چراغ روشن توی آشپزخونه سمتش رفتی ولی با صدای بمی که مو به تنت سیخ می‌کرد سر جات خشکت زد انگار چنتا آدم همونجوری نگهت داشته بودن نمیتونستی برگردی تمام زورتو زدی و کل انرژیتو جمع کردی آب دهنتو قورت دادی و برگشتی سمتش نمیتونستی توی چشماش نگاه کنی سرتو گرفتی بالا چون هنوز توی تاریکی بود دقیقا نمیتونستی بگی چه احساسی داره..عصبیه؟استرس داره؟خوشحاله؟کم کم اومد جلو و میتونستی حتی عصبانیتو از صدای قدم هاش حس کنی با هر قدمی که سمتت برمی‌داشت یه ضربان به تپش قلبت اضافه میشد نه راه پس داشتی نه راه پیش باید تقاص کارتو پس میدادی ولی بازم راهی بود..شاید اگه توضیح میدادی آروم میشد یا حداقل میتونستی خودتو توجیح کنی



ا.ت:ب..ببی
جونگکوک:توضیح نمیخوام. سوال پرسیدم با اره یا نه جواب بده.
ا.ت:.........
جونگکوک:تو زن من هستی یا نه؟
ا.ت:آ..اره(اروم)
جونگکوک:نشنیدم
ا.ت:ه...هستم(یکم بلند تر)
جونگکوک:اهان..قابل قبوله که همسر آقای جئون ینی خانم جئون ا.ت تا این ساعت اضافه کنم با این سرو وضع بیرون باشه؟(لبخند عصبی)
ا.ت:ن..نه(اروم)
جونگکوک:نه دیگه نشد(خنده عصبی)اینجوری میخوای ادامه بدی؟واقعا؟خیلی دوست داری تو چشم باشی نه؟خیلی دوست داری زیر ذره بین باشی همه بگن واووو خانم جئون همسر آقای جئون تا این ساعت بیرونه بد تر از اون مست که معلوم نیست با چه کسایی توی اون بار برخورد میکنه و باهاشون هم کلام میشه(داد)


‌