Life:p⁷

Life:p⁷

که‌ناگهان‌ملکه‌کیم‌به‌آرامی‌چشمانش‌را‌باز‌کرد‌باورم‌نمیشد‌من‌مادرم‌رونجات‌دادم‌اشک‌های‌شوق‌از‌چشمانم‌ریخت‌...‌تهیونگ‌و‌آپا‌مادرم‌رو‌بغل‌کردن‌هممون‌خیلی‌خوشحال‌بودیم‌ولی‌انگار‌آپا‌کمی‌ناراحت‌بود‌رفتم‌پیشش‌و‌گفتم:
+سرورم‌اتفاقی‌افتاده‌پیشون‌به‌نظر‌میرسین؟!!
آپا‌لبخند‌تلخی‌زد‌و‌گفت:
[راستش‌رو‌بخوای‌طبیب‌کیم‌آره‌دلم‌برای‌دختر‌کوچکم‌تنگ‌شده‌من‌از‌سر‌غفلت‌خودم‌دخترم‌رو‌مقصر‌خواب‌طولانی‌همسرم‌میدونستم‌و‌حتی‌دخترکم‌رو‌از‌خونه‌بیرون‌کردم‌بعداز‌رفتنش‌متوجه‌شدم‌تقصیردخترم‌نبود‌‌،هم‌من‌هم‌تهیونگ‌خیلی‌پشیمونیم‌این‌همه‌سال‌دارم‌دنبالش‌میگردم‌ولی‌پیداش‌نمیکنم‌چون‌من‌حتی‌توی‌آن‌پنج‌سال‌یکبار‌دخترکم‌را‌درست‌نگاه‌نکردم‌من‌واقعا‌پدر‌خیلی‌بدیم]
بعداز‌شنیدن‌این‌حرف‌ها‌اونم‌از‌زبان‌پدرم‌واقعا‌خیلی‌خوشحال‌بودم‌‌فکر‌میکردم‌انها‌منو‌اصلا‌دوست‌ندارن‌با‌بغض‌بهشون‌نگاه‌کردم‌و گفتم:
+سرورم‌من‌مطمئنم‌شما‌پدر‌خیلی‌عالی‌هستین‌فقط‌غم‌جلوی‌چشمانتون‌را‌گرفته‌بود‌:)
آپا‌برگشت‌سمتم‌و‌گفت:
[خیلی‌خوب‌طبیب‌کیم‌تو‌بهترین‌چیز‌را‌به‌من‌دادین‌یعنی‌همسر‌را‌در‌ازای‌پاداش‌چی‌میخوای‌؟!]
خندیدم‌و‌گفتم:
+یک‌بغل‌پدرانه‌:)))
پادشاه‌کیم‌و‌تمام‌افراد‌تو‌سالن‌با‌تعجب‌به‌من‌نگاه‌میکردن‌کلاه‌شنلم‌را‌پایین‌اوردم‌که‌بغض‌را‌تو‌صورت‌پدر‌و‌برادرم‌دیدم‌مادرم‌با‌تعجب‌نگاهم‌میکرد‌‌با‌لبخندی‌بهشون‌نگاه‌کردم‌مشخص‌بود‌میخواستن‌بگن‌پشیمونن‌که گفتم:
+من‌ازتون‌ناراحت‌نیستم‌که‌پشیمون‌باشین‌...
برگشتم‌سمت‌پدرم
+آپا‌نمیخوای‌پادشام‌رو...
که‌تهیونگ‌و‌آپا‌منو‌محکم‌بغل‌کردن‌هردوشون‌داشتن‌مثل‌پسر‌های‌دو‌ساله‌گریه‌میکردن‌و‌من‌درحال‌آروم‌کردنشون‌بودم‌

<فلش‌نکست‌به‌بعد‌از‌لحظات‌خانوادگی‌اینا>
رو‌به‌پادشاه‌جئون‌و‌ملکه‌جئون‌کردم‌گفتم:
+معذرت‌میخوام‌سرورم‌که‌بهتون‌نگفته‌بودم‌‌واقعا‌معذرت‌میخوام‌
ملکه‌جئون‌گفت:
[دخترم‌من‌بهت‌افتخار‌میکنم‌که‌با‌این‌حجم‌از‌درد‌به‌اینجا‌رسیدی‌خیلی‌بهت‌افتخار‌میکنم‌عروس‌گلم]
یکهو‌رویه‌سرم‌گل‌ظاهر‌شد‌
+عروس؟!
ملکه‌جئون‌خندید‌و‌گفت:
[آره‌دیگه‌قشنگم‌عروس]
از‌خجالت‌سرم‌پایین‌بود‌که‌با‌حرفی‌که‌پادشاه‌بزرگ‌جئون‌گفت‌با‌تعجب‌نگاش‌کردم‌...