از دانش آموزان خواست تا عجایب هفتگانه ی جهان را فهرست وار

از دانش آموزان خواست تا عجایب هفتگانه ی جهان را فهرست وار بنویسند. دانش آموزان شروع به نوشتن کردند. معلم نوشته های آنها را جمع آوری کرد. با آنکه همه ی جوابها یکی نبودند، اما بیشتر دانش آموزان به موارد زیر اشاره کرده بودند:” اهرام مصر، تاج محل، کانال پاناما، دیوار بزرگ چین و …” در میان نوشته ها کاغذ سفیدی نیز به چشم می خورد. معلم پرسید:” این کاغذ سفید مال چه کسی است؟” یکی از دانش آموزان دست خود را بالا برد. معلم پرسید:” دخترم چرا چیزی ننوشتی؟” دخترک جواب داد:” عجایب موجود در جهان خیلی زیاد هستند و من نمی توانم تصمیم بگیرم که کدام را بنویسم.” معلم گفت:” بسیار خوب، هر چه در ذهنت است به من بگو، شاید بتوانم کمکت کنم.” در این هنگام دخترک مکثی کرده و گفت:” به نظر من عجایب هفتگانه جهان عبارتند از: لمس کردن، دیدن، شنیدن، احساس کردن، خندیدن و عشق ورزیدن.” پس از شنیدن سخنان دخترک، کلاس در سکوتی محض فرو رفت. آری، عجایب واقعی همین نعمتهایی هستند که ما آنها را ساده و معمولی می انگاریم.