از هر غریب در وطنِ خود غریب تر

از هر غریب در وطنِ خود غریب تر
از هرچه روضه، روضه ات آقا عجیب تر
زهر جفا چه کرد به جسم مطهرت
ای ناله های تو ز جگر پر لهیب تر
خوردی زمین و کاسه ی صبرت شکسته شد
گودال قتلگاه تو در حجره شیب تر
نشنیده ماند ناله ی ای وای مادرت
از بسکه بود همسر تو نانجیب تر
یک عمر یادِ آن در و دیوار بوده ای
از کودکی به جانِ تو غم ها نصیب تر. یازهرا (س)


این پسرت چه دیده که هی زار می زند…!؟


هی دست مشت کرده،  به دیوار  می زند…!


یا حسن بن علی ایها الغریب(ع)...