خوش بہ حال ڪسی ڪہ در صحنت ، زیر باران اسیر خواهد شد

خوش بہ حال ڪسی ڪہ در صحنت ، زیر باران اسیر خواهد شد

دارم از دورے تو می میرم ، دعوتم ڪن ڪہ دیر خواهد شد

پادشاهان همیشہ محتاجت ، مهربانی براے تو عادت

هر گدایی ڪہ خادمت باشد ، در دو عالم امیر خواهد شد

چشم هایت نهایت دریاست ، بس ڪہ جذابی و تماشایی

روبروے نگاه آبی تو ، آسمان سر بہ زیر خواهد شد

با هزاران امید آمده است ، تا بخواند غزل براے دلت

اگر او را تو اعتنا نڪنی ، شاعرے گوشہ گیر خواهد شد

بیش از این در توان شاعر نیست ، باید اما دوباره بنویسم

آن امامی ڪہ عاشق شعر است ، مگر از شعر سیر خواهد شد