اسلام چگونه وارد ایران شد؟
اسلام چگونه وارد ایران شد؟
سید یوسف حسینی یزدی؛
در سال های اخیر نحوه ورود اسلام به ایران مورد هجوم عده ای قرار گرفته است که نوجوانان و جوانان را تحت تاثیر قرار داده است و با تبلیغات گسترده درصدد مخدوش کردن ذهن آنان و مشکوک کردن آنان نسبت به اسلام و چگونگی ورود دین اسلام به فلات ایران بوده است.
این تبلیغات طوری است که هر جوان ناآگاهی در اولین برخورد با این شبهه های مطرح شده، سطحاً از اسلام متنفر می‌شود و به معنای واقعی کلمه به یک ملی‌گرا و پان ایرانیست متعصب و افراطی بدل می شود. که در این تهاجمات، شبکه‌های اجتماعی از جمله فیسبوک، وایبر، لاین، واتس اپ و ... سهم زیادی دارند چرا که بزرگترین ابزار رسانه‌ای و تبلیغاتی مهاجمان اند.
همچنین میتوان به برخی شبکه‌های ماهواره‌ای اشاره کرد که برای القای عبارت "اسلام به زور شمشیر، دین و آیین ایرانیان شد" از هیچ کاری فروگذار نکردند. به این ترتیب پرسش‌هایی از قبیل "اسلام چگونه وارد ایران شد؟ روند اسلام‌پذیری ایرانیان چگونه بود؟ و برخورد ایرانیان با اسلام در ابتدا به چه صورت بود؟" مطرح می شود که سعی شده است در این مطلب به این پرسش ها پاسخ داده شود.
***
پس از وفات پیامبر اسلام (صل الله علیه و آله) ابوبکر اولین حملات به مرزهای ایران را انجام داد. در ابتدا به شهر مرزی حیره در بین النهرین حمله‌ور شد و توانست آنجا را فتح کند. پس از آن در زمان عمر، جنگی در قادسیه عراق بین سپاه ساسانی و خلیفه درگرفت که نتیجه آن پیروزی سپاه اعراب بود.
با پیروزی سپاه مسلمانان در آخرین جنگ بزرگ یعنی نبرد نهاوند، حکومت ساسانی متلاشی شد و اعراب حاکم ایران شدند. البته در ابتدا تنها در غرب ایران حاکم بودند و به تدریج با نبردهای کوچک و شهر به شهر و ولایت به ولایت توانستند در دوران خلافت خلیفه سوم و امویان به خراسان نیز راه یابند و همچنین هیچ‌گاه نتوانستند وارد سرزمین های شمالی فلات ایران یعنی کرانه دریای کاسپین(دریاچه خزر) شوند.
فتح کامل ایران غیر از سرزمین‌های شمالی، کمتر از بیست سال به طول انجامید اما مدت زیادی حدود 6 یا 7 قرن اسلام آوردن اکثر ایرانیان طول کشید. اعراب با محاصره هر شهر ایرانی سه شرط می گذاشتند:1- اسلام آوردن مردم شهر و پرداخت وجوهات شرعی، 2-باقی ماندن بر کیش و آیین خود پرداخت جزیه(نوعی مالیات) و 3- جنگ. که مردم بیشتر مورد دوم را انتخاب میکردند.
در طول جنگ‌ها، اعراب هیچ گاه با مردم عادی درگیر نشدند بلکه تنها نظامیان ایرانی را پیش رو داشتند. به خاطر اوضاع نابه‌سامان عصر ساسانیان و اختلاف طبقاتی شدید، نزاع‌های مذهبی و سیاسی، هزینه‌های هنگفت نبردهای بی حاصل با روم شرقی، آمیختگی بیش از حد دین زرتشتی با خرافات و ... مردم ایران از آیین اسلام استقبال قابل توجهی کردند.
تبعیض ناجوانمردانه امویان که بین عرب و ایرانی قائل می شدند روند اسلام آوردن ایرانیان را در چند سده کند کرد اما مهاجرت علویان(نوادگان امام علی علیه السلام) و سادات به شمال ایران و خراسان و روشنگری آنان در مورد اسلام واقعی باعث جلب توجه بیشتر ایرانیان به اسلام و دریافت اسلام ناب محمدی و علوی بود که ماحصل این مهاجرت‌ها و سخنرانی‌ها روی آوردن عده زیادی از ایرانیان به اسلام و مذهب تشیع بود.
اما آنچه که قابل تامل است، نشر اکاذیبی در مورد ورود اسلام به ایران در شبکه های اجتماعی است. برای مثال گفته می‌شود در پی فتح ایران توسط اعراب، امام علی-علیه السلام- در این جنگ ها حضور داشته و هر ایرانی را که اسلام نمی‌آورده و شهادتین را بر زبان نمیرانده، با شمشیر او را سر می‌بریدند و یا حتی فجیع‌تر ،او را مثله می کردند.
در صورتی که ایران در زمان خلفای اول فتح شده و امام علی –علیه السلام- در همه‌ی این بیست و پنج سال برای حفظ وحدت مسلمانان گوشه‌نشینی اختیار کرده بودند و حتی یک بار هم در طول عمرشان پایشان به داخل سرزمین ایران باز نشده است.
و یا برای اثبات برخی اکاذیب به تحریف برخی کتب روی آورده و مثلا برای نشان دادن نفرت همیشگی ایرانیان از اعراب، چند بیت موهن را در مورد اعراب به فردوسی و شاهنامه او نسبت داده‌اند:
عرب هرچه باشد به من دشمن است
کژ اندیش و بد خوی و اهریمن است
ز شیر شتر خوردن و سوسمار
عرب را به جایی رسیده است کار
که تاج کیانی کند آرزو
تفو برتو ای چرخ گردون تفو
با کمی تفکر و تامل در مورد ابیات بالا، درمیابیم که وزن این ابیات با وزن بیت‌های دیگر شاهنامه کاملا مطابقت می‌کند اما در هیچ جای شاهنامه یافت نمی‌شود و دوم این که فردوسی بسیار دوستدار پیامبر و امام اول شیعه و اهل بیت بود و همه این بزرگان عرب هستند و نمیتواند فردوسی بگوید "عرب هرچه باشد به من دشمن است" ابیاتی از فردوسی در نعت و ستایش پیامبر و امام علی این مطلب را تصدیق و تایید می کند:
منم بنده
سید یوسف حسینی یزدی؛
در سال های اخیر نحوه ورود اسلام به ایران مورد هجوم عده ای قرار گرفته است که نوجوانان و جوانان را تحت تاثیر قرار داده است و با تبلیغات گسترده درصدد مخدوش کردن ذهن آنان و مشکوک کردن آنان نسبت به اسلام و چگونگی ورود دین اسلام به فلات ایران بوده است.
این تبلیغات طوری است که هر جوان ناآگاهی در اولین برخورد با این شبهه های مطرح شده، سطحاً از اسلام متنفر می‌شود و به معنای واقعی کلمه به یک ملی‌گرا و پان ایرانیست متعصب و افراطی بدل می شود. که در این تهاجمات، شبکه‌های اجتماعی از جمله فیسبوک، وایبر، لاین، واتس اپ و ... سهم زیادی دارند چرا که بزرگترین ابزار رسانه‌ای و تبلیغاتی مهاجمان اند.
همچنین میتوان به برخی شبکه‌های ماهواره‌ای اشاره کرد که برای القای عبارت "اسلام به زور شمشیر، دین و آیین ایرانیان شد" از هیچ کاری فروگذار نکردند. به این ترتیب پرسش‌هایی از قبیل "اسلام چگونه وارد ایران شد؟ روند اسلام‌پذیری ایرانیان چگونه بود؟ و برخورد ایرانیان با اسلام در ابتدا به چه صورت بود؟" مطرح می شود که سعی شده است در این مطلب به این پرسش ها پاسخ داده شود.
***
پس از وفات پیامبر اسلام (صل الله علیه و آله) ابوبکر اولین حملات به مرزهای ایران را انجام داد. در ابتدا به شهر مرزی حیره در بین النهرین حمله‌ور شد و توانست آنجا را فتح کند. پس از آن در زمان عمر، جنگی در قادسیه عراق بین سپاه ساسانی و خلیفه درگرفت که نتیجه آن پیروزی سپاه اعراب بود.
با پیروزی سپاه مسلمانان در آخرین جنگ بزرگ یعنی نبرد نهاوند، حکومت ساسانی متلاشی شد و اعراب حاکم ایران شدند. البته در ابتدا تنها در غرب ایران حاکم بودند و به تدریج با نبردهای کوچک و شهر به شهر و ولایت به ولایت توانستند در دوران خلافت خلیفه سوم و امویان به خراسان نیز راه یابند و همچنین هیچ‌گاه نتوانستند وارد سرزمین های شمالی فلات ایران یعنی کرانه دریای کاسپین(دریاچه خزر) شوند.
فتح کامل ایران غیر از سرزمین‌های شمالی، کمتر از بیست سال به طول انجامید اما مدت زیادی حدود 6 یا 7 قرن اسلام آوردن اکثر ایرانیان طول کشید. اعراب با محاصره هر شهر ایرانی سه شرط می گذاشتند:1- اسلام آوردن مردم شهر و پرداخت وجوهات شرعی، 2-باقی ماندن بر کیش و آیین خود پرداخت جزیه(نوعی مالیات) و 3- جنگ. که مردم بیشتر مورد دوم را انتخاب میکردند.
در طول جنگ‌ها، اعراب هیچ گاه با مردم عادی درگیر نشدند بلکه تنها نظامیان ایرانی را پیش رو داشتند. به خاطر اوضاع نابه‌سامان عصر ساسانیان و اختلاف طبقاتی شدید، نزاع‌های مذهبی و سیاسی، هزینه‌های هنگفت نبردهای بی حاصل با روم شرقی، آمیختگی بیش از حد دین زرتشتی با خرافات و ... مردم ایران از آیین اسلام استقبال قابل توجهی کردند.
تبعیض ناجوانمردانه امویان که بین عرب و ایرانی قائل می شدند روند اسلام آوردن ایرانیان را در چند سده کند کرد اما مهاجرت علویان(نوادگان امام علی علیه السلام) و سادات به شمال ایران و خراسان و روشنگری آنان در مورد اسلام واقعی باعث جلب توجه بیشتر ایرانیان به اسلام و دریافت اسلام ناب محمدی و علوی بود که ماحصل این مهاجرت‌ها و سخنرانی‌ها روی آوردن عده زیادی از ایرانیان به اسلام و مذهب تشیع بود.
اما آنچه که قابل تامل است، نشر اکاذیبی در مورد ورود اسلام به ایران در شبکه های اجتماعی است. برای مثال گفته می‌شود در پی فتح ایران توسط اعراب، امام علی-علیه السلام- در این جنگ ها حضور داشته و هر ایرانی را که اسلام نمی‌آورده و شهادتین را بر زبان نمیرانده، با شمشیر او را سر می‌بریدند و یا حتی فجیع‌تر ،او را مثله می کردند.
در صورتی که ایران در زمان خلفای اول فتح شده و امام علی –علیه السلام- در همه‌ی این بیست و پنج سال برای حفظ وحدت مسلمانان گوشه‌نشینی اختیار کرده بودند و حتی یک بار هم در طول عمرشان پایشان به داخل سرزمین ایران باز نشده است.
و یا برای اثبات برخی اکاذیب به تحریف برخی کتب روی آورده و مثلا برای نشان دادن نفرت همیشگی ایرانیان از اعراب، چند بیت موهن را در مورد اعراب به فردوسی و شاهنامه او نسبت داده‌اند:
عرب هرچه باشد به من دشمن است
کژ اندیش و بد خوی و اهریمن است
ز شیر شتر خوردن و سوسمار
عرب را به جایی رسیده است کار
که تاج کیانی کند آرزو
تفو برتو ای چرخ گردون تفو
با کمی تفکر و تامل در مورد ابیات بالا، درمیابیم که وزن این ابیات با وزن بیت‌های دیگر شاهنامه کاملا مطابقت می‌کند اما در هیچ جای شاهنامه یافت نمی‌شود و دوم این که فردوسی بسیار دوستدار پیامبر و امام اول شیعه و اهل بیت بود و همه این بزرگان عرب هستند و نمیتواند فردوسی بگوید "عرب هرچه باشد به من دشمن است" ابیاتی از فردوسی در نعت و ستایش پیامبر و امام علی این مطلب را تصدیق و تایید می کند:
منم بنده
۴.۸k
۰۱ دی ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.