سینمای هندوستان؛بالیوود

سینمای هندوستان؛بالیوود

پس از نمایش اولین فیلم برادران لومیر در پاریس در سال 1896 معجزه تصاویر متحرک به بمبئی رسید.
در هندوستان اولین فیلم خبری ورود قطار به ایستگاه بمبئی در سال 1898 بود.
در سال 1899یکی از اهالی بمبئی به نام بهاتوادکار یک فیلم کوتاه سرگرم کننده درباره میمون های سیرک و ورزش کشتی ساخت.
پس از آن دادا صاحب فالکه در سال 1913 اولین فیلم صامت بلند داستانی را با عنوان راجاهاری شاندرا در تاریخ سینمای هندوستان ثبت کرد. بازیگران اصلی این فیلم که الهام گیر قصه های کهن اساطیر هند بود،همه مردان بودند.
موفقیت این فیلم سبب شد دادا صاحب فالکه اولین کارگاه فیلمسازی را در بمبئی احداث کند و برای یک عمر فعالیت مستمر در عرصه فیلمسازی لقب پدر سینمای هندوستان را به خود اختصاص دهد.
در دهه 1920 نظام کارگاهی به تدریج در سینمای هند شکل گرفت،به طوری که سالانه یکصد فیلم تولید و به معرض نمایش گذاشته می شد.
امروزه تعداد محدودی فیلم از آن دوران به یادگار مانده است. دهه 1930 صنعت سینمای هندوستان یعنی بالیوود به لحاظ مضمون و ساختار تغییرات عمده و گسترده ای یافت.
اولین فیلم ناطق بالیوود به زبان اردو و هندی به نام عالم آرا در سال 1931 ساخته شد.
گرچه در این فیلم کلیشه مرسوم صحنه های رقص و آواز با سیر داستانی آن بی ارتباط بودند اما به عنوان یک فرمول موفق به سینمای هند تزریق شد.
طرح مضامین متفاوت کارگردانان بنگالی سبب دگرگونی بزرگی در سینمای هندوستان شد.
فیلم های دیوداس ساخت سال 1935 و آجوت کانیا محصول 1936 با مضامین ملودرام سینمای هندوستان را به سوی موضوعات اجتماعی سوق دادند.
در دهه 1940 اتفاقات بزرگ تاریخی چون جنگ جهانی، استقلال هندوستان،تشکیل کشور پاکستان و ترور مهاتما گاندی که هم زمان با آن تغییر و تحولات عمده ای در نظام سیاسی و اجتماعی هندوستان شکل گرفت،در دگرگونی سینمای هندوستان نیز دهه ای سرنوشت ساز بود.
بزرگترین تغییری که در این دهه در سینمای هند به ظهور کرد، قدرت گیری نظام استودیویی و شکل گیری فیلم هایی بود که محور اصلی آن را بازیگران تشکیل می دادند.
در عرصه بین المللی نیز این دهه برای سینمای هندوستان بسیار با اهمیت تلقی می شود. چرا که فیلم نیچاناگار در سال 1947 به جشنواره بین المللی کن راه یافت که اتفاق بزرگی در تاریخ سینمای هندوستان به شمار می آید.
دهه 1950 که به دوران طلایی سینمای هند شهرت دارد،شاهد ظهور سینمای بنگال و فیلمساز فقید سینمای هندوستان ساتیا جیت رای بود.
او با کسب جایزه هیات داوران جشنواره کن در سال 1956 ارمغان بزرگی را نصیب سینمای هندوستان نمود و نام خود را در فهرست بزرگان تاریخ سینمای جهان ثبت کرد.
جایزه بین المللی فیلم هندوستان در بمبئی درست در پی موفقیت های پی در پی بین المللی سینمای این کشور شکل گرفت. با ظهور راج کاپور بالیوود شاهد یک تحول بس بزرگ در سیر تاریخی خود بود.
چون این ظهور انقلابی درونی بود که مسیر سینمای سرگردان هندوستان را رقم زد.
او که ابتدا در سمت بازیگر و پس از آن در مقام کارگردان در سینمای هندوستان آثار متعددی را از خود بر جای گذاشت، توانست یک سینمای عامه پسند را عرضه کند که به مشکلات و معضلات مردم عادی هند می پردازد.
در دهه 1960 تنش در روابط هند و پاکستان که به جنگ میان این دو کشور انجامید،سبب از دست رفتن بیش از پنچاه میلیون تماشاگر بالیوود شد و این سینما را با ورشکستگی بزرگی مواجه ساخت.
گرچه این ورشکستگی برای سینمای هند بس دشوار و ناگوار بود ولی روندی زود گذر و موقتی بود زیرا با ظهور جنبش سینمای نوین در سال 1969 سینمای تجاری هندوستان پس از تجربه ساخت فیلم های رنگی موفقیت آمیز مانند جنگلی ساخته سابود ماهاراجه جانی دوباره گرفت.

پایان بخش اول