گم شده ام در اعماق وجودی به اسم ...

گم شده ام در اعماق وجودی به اسم ...
" مــــــــــــــــــــــــن "
اسیر شده ام در کالبدی به اسم ...
" تـــــــــــــــــــــــــن "

به چهره ام که نگاه " میکنند " مملو از جوانی ام ...
به خود که مینگرم فقط فریاد خستگی را " میبینم "
مدت هاست تنهام ، نه اینکه آدمی در اطرافم نیست
" نــــَــــــــــــــــــــــه "
اما در این همهمه لبریزم از سکوت محض ...
پر میشوم از خلاء " تنها " کسی که در کنارم باشد ...
طوری که تصمیم به رها شدن از تنهایی میگیرم ...
اما هنوز هیچ چیز را شروع نکرده پشیمان میشوم ...!!!
نه اینکه نخواهم
ُ " نـــــــــــــــــــــــــــه "
اما آنقدر پرم از خالی بودن ...
که چیزی از جنسِ " شروع ِ مجدد " در خود نمیابم ...!!!
چه کشف زیبایی بود این واژه ی

" تــــــنــــــــاقـــــض "