آدم ها فراموش نمیشوند

آدم ها فراموش نمیشوند
فقط یکهو تصمیم میگیری آنها را بفرستی در دور دست ترین قسمت قلبت ...تا خاک بخورند...تا دیگر بهشان فکر نکنی... تا بیخیال آنها زندگیت را ادامه دهی...

اما امان از وقتی که یک تلنگر دوباره آنها را برگرداند به جای خالی مانده ی قبلشان...
شاید تکیه کلامش را از زبان کس دیگری بشنوی!
یا شاید هم تصویرش دوباره گریبان خوابت را بگیرد
شاید دوباره ... فقط ذره ای ... دلتنگش شوی
و یا... توی خیابان شلوغی در بین آن همه جمعیت ... چشمت در رنگ چشمانش قفل شود!

امان از آن روز!