ﺧﻼﺻﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ "ﻗﺎﻧﻮﻥ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﯽ" ﻧﻮﺭﺙ ﮐﻮﺕ
ﺧﻼﺻﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ "ﻗﺎﻧﻮﻥ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﯽ" ﻧﻮﺭﺙ ﮐﻮﺕ
ﻧﻮﺭﺙ ﮐﻮﺕ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﺴﻮﻥ، ﻣﻮﺭﺥ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۷ «ﺍﺻﻞ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﮔﯽ» ﯾﺎ «ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﭼﺮﻧﺪﯾﺎﺕ» ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ. ﻧﻈﺮﯾﻪﯼ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﺴﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺗﺶ ﺍﺯ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻃﺮﺡ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﯾﮏ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺍﺗﻤﯽ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﻭﻗﺖ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺑﺤﺚ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﯿﺶﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻏﯿﺮﻣﻬﻢ، ﻭﻟﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺜﻼً ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﺷﮑﻞ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺳﻘﻒ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪﯼ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﭼﻮﻥ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺍﺻﻠﯽ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺍﺗﻤﯽ ﮐﻢﺗﻮﺟﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪ؛ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢﺗﺮ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺁﻥ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽﺗﺮ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽﮐﻪ ﺻﺮﻑ ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻣﯽﺷﺪ، ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻌﮑﻮﺱ ﺑﺎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩﺟﻪﺍﺵ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺩﻩ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﭘﻮﻧﺪﯼ ﺳﺎﺧﺖ ﺭﺍﮐﺘﻮﺭ ﻇﺮﻑ ۵ /۲ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ۴۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ «ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺭﺍﺣﺖﺗﺮ» ﯾﺎ «ﺳﺎﺩﻩﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﺯﺍﻥﺗﺮ» ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ، ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺪﻭﺩ ۵۰ ﭘﻮﻧﺪ ﺑﻮﺩ.
ﯾﮏ ﺭﺍﮐﺘﻮﺭ ﺑﻘﺪﺭﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﺍﻥﻗﯿﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﮎ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻭ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺣﻤﻖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺮﺳﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﺎﺯﺩ. ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺗﺼﻤﯿﻢﺳﺎﺯﯼ ﻧﻘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﮐﻢﺍﻫﻤﯿﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﭼﺮﻧﺪ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﮐﻼﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ.
ﺍﺻﻄﻼﺡ «ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ» ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﺑﯽﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﭘﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﺑﯽﺧﺎﺻﯿﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺗﺨﺼﺺ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ.
ﺍﯾﻦ ﺍﺻﻞ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﺎﺳﺖﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻭ ﺗﮑﻨﯿﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎ ﺭﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﯾﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻘﺐ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﻧﺪ (ﻣﺜﻼً ﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺍﺗﻤﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ) ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﮐﻢﺍﻫﻤﯿﺖ ﻭ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻫﻢﭼﻮﻥ «ﺣﻖ ﭘﺨﺶ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺩﻭﻟﺘﯽ» ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﻧﻮﺭﺙ ﮐﻮﺕ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﺴﻮﻥ، ﻣﻮﺭﺥ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۷ «ﺍﺻﻞ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﮔﯽ» ﯾﺎ «ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﭼﺮﻧﺪﯾﺎﺕ» ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ. ﻧﻈﺮﯾﻪﯼ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﺴﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺗﺶ ﺍﺯ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻃﺮﺡ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﯾﮏ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺍﺗﻤﯽ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﻭﻗﺖ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺑﺤﺚ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﯿﺶﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻏﯿﺮﻣﻬﻢ، ﻭﻟﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺜﻼً ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﺷﮑﻞ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺳﻘﻒ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪﯼ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﭼﻮﻥ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺍﺻﻠﯽ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺍﺗﻤﯽ ﮐﻢﺗﻮﺟﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪ؛ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢﺗﺮ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺁﻥ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽﺗﺮ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽﮐﻪ ﺻﺮﻑ ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻣﯽﺷﺪ، ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻌﮑﻮﺱ ﺑﺎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩﺟﻪﺍﺵ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺩﻩ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﭘﻮﻧﺪﯼ ﺳﺎﺧﺖ ﺭﺍﮐﺘﻮﺭ ﻇﺮﻑ ۵ /۲ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ۴۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ «ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺭﺍﺣﺖﺗﺮ» ﯾﺎ «ﺳﺎﺩﻩﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﺯﺍﻥﺗﺮ» ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ، ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺪﻭﺩ ۵۰ ﭘﻮﻧﺪ ﺑﻮﺩ.
ﯾﮏ ﺭﺍﮐﺘﻮﺭ ﺑﻘﺪﺭﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﺍﻥﻗﯿﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﮎ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻭ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺣﻤﻖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺮﺳﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﺎﺯﺩ. ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺗﺼﻤﯿﻢﺳﺎﺯﯼ ﻧﻘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﮐﻢﺍﻫﻤﯿﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﭼﺮﻧﺪ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﮐﻼﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ.
ﺍﺻﻄﻼﺡ «ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ» ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﺑﯽﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﭘﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﺑﯽﺧﺎﺻﯿﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺗﺨﺼﺺ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ.
ﺍﯾﻦ ﺍﺻﻞ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﺎﺳﺖﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻭ ﺗﮑﻨﯿﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎ ﺭﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﯾﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻘﺐ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﻧﺪ (ﻣﺜﻼً ﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ ﺍﺗﻤﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ) ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﮐﻢﺍﻫﻤﯿﺖ ﻭ ﭘﯿﺶﭘﺎﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻫﻢﭼﻮﻥ «ﺣﻖ ﭘﺨﺶ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺩﻭﻟﺘﯽ» ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
۴۴۰
۱۲ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.