ابوالفضل سپهر که بود و چگونه در مزار شهدای گمنام بهشت زهر

ابوالفضل سپهر که بود و چگونه در مزار شهدای گمنام بهشت زهرا دفن شد.ابوالفضل سپهر را شاعری می شناسند که با زبان ساده، بی آلایش و بی تکلف خود دغدغه های مربوط به حوزهدفاع مقدس و شهید و شهادت را با آن چهره متواضع، روح متعهد و انقلابی و احساسات رقیق بیان می نمود، شاعری که در قطعات خود مظلومیت شهدا و خانواده های شهدا و جانبازان را به تصویر می کشید و سرانجام در سن ۳۱ سالگی در ۲۸ شهریور سال ۸۳ جاودانه می شود.توسل به شهدای گمنام .......چند وقتی بود که کلیه‌هایش را از دست داده بود. در سی.سی.یو بیمارستان سینا بستری شده بود. با همان حال مریضش هرجا دعوتش می‌کردند می‌رفت و برای گرمی محفل شهدا شعر می‌خواند. شعرهایی که خودش معتقد بود سراینده‌های اصلی‌اش خود شهدا و رزمندگان هستند و او فقط آنها را ویراستاری کرده.یه روز با مادر و دو تا فامیل‌هایش نگران جلوی بخش ای.سی.یو ایستاده بودیم. جوانی آمد جلو، گفت: «آقا شما با آقای سپهر فامیل هستید؟» گفتم: «فامیل که نه، دوست هستم.» گفت: «این آقای سپهر عجب آدم باحالیه.»......گفتم: «چطور مگه؟»......گفت: من دیشب خیلی نگران و ناراحت نشسته بودم، آقای سپهر مرا صدا زد و گفت: «چرا اینقدر ناراحتی؟» گفتم: مریضم بدحاله، نگران حال مریضم هستم. گفت: «اگر یک کاری بگویم انجام می‌دهی تا حال مریضت خوب شود؟» گفتم: «چرا انجام نمی‌دهم؟» گفت: «همین الآن تو قلبت نیت کن اگر حال مریضت خوب شد بروی قطعه ۴۴ بهشت زهرا (س)، آنجا سنگ مزار شهدای گمنام را بشویی.» گفتم: «این که کاری ندارد.» گفت: «تو نیت کن، شهدا خودشان مددمی‌دهند.»........دیدم جوان منقلب شده و با چشم‌هایی خیس از اشک می‌گوید: آقا من این نیت را کردم. پرسیدم: خوب چی شد؟ گریه امانش نمی‌داد. گفت: «به خدا حال مریضم خوب شد. من الآن نگران آقای سپهر هستم.» بغلش کردم و گفتم: دعا کن حال آقای سپهر هم خوب بشود.یک ساعتی از نیمه شب روز شنبه بیست و هشتم شهریور ماه ۸۳ گذشته بود که بلندگوی بیمارستان، همراهان «بیمار ابوالفضل سپهر» را صدا کرد. سراسیمه رفتیم. دکتر گفت: کار تمام شده است؛ جواز دفن صادر کنم یا می‌خواهید ببرید پزشکی قانونی؟صبح روز دوشنبه چهارم شعبان – سالروز ولادت حضرت ابوالفضل العباس(ع) – از بزرگراه افسریه، پادگان امام حسن مجتبی(ع)، پیکر ابوالفضل سپهر را از مقابل ستاد لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) تشییع کردیم و بردیم بهشت زهرا(س)، تمام تلاشمان را می‌کردیم تا جایی نزدیک قطعه شهدا دفنش کنیم. آخر تمام عشق و آرزویش همین بود، دو جا هم برایش قبر کنده شده، آماده کرده بودند، اما نمی‌دانیم چه شد، وقتی به خودمان آمدیم که ابوالفضل سپهر در میان شهدای گمنام در قطعه ۲۴ بهشت زهرا(س) دفن شده بود و ما حیران نمی‌دانستیم گریه کنیم یا بخندیم!