غزل بخوان و بگو با من از ترانه ی خیس

غزل بخوان و بگو با من از ترانه ی خیس

از این همه تن بی حاصل شکسته بیزارم

ببین چگونه به تابوت خویش بیدارم!



غزل بخوان و برو

آسمان بی باران

به یاد مرگ دل انگیز کوچه و انسان



غزل بخوان که دلم شور می زند گاهی

به رسم کودک و یک خانه تنهایی



غزل نخواندی و رفتی

مرا به نقطه ی پایان

رساندی و رفتی

غزل نخواندی و رفتی

هزار غزل

در نگاه شاعر تنها

نشاندی رفتی