️ غیبت = قبول نشدنِ عبادت!
️ غیبت = قبول نشدنِ عبادت!
بعضی از گناهان عبادات را به طورِ کلّی از بین بُرده و باطل می‌کُنند، مثلِ: نماز خواندن با لباس قصبی که چنین نمازی اصلاً مقبول نیست ولی بعضی از گناهان عبادت را کاملاً باطل نمی‌کُنند امّا مانعِ قبول شدنِ آن‌ها می‌شوند مانندَ: غیبت که تا چهل روز مانعِ قبول شدن عبادات می‌شود.
رسول_الله (ص…) فرمودند: اگر کسی از مَرد یا زنِ مسلمانی غیبت کُنَد، تا چهل روز نماز و روزه‌اش قبول نیست، مگر آن‌که غیبت شده او را ببخشاید.
رسول_اکرم در جای دیگر می‌فرماید: اگر آن‌قدر نماز بگذارید تا چون تار‌های نازک شوید و آن‌قدر روزه بگیرید تا چون مانندِ کمان خم گردید، خداوند از شما نمی‌پذیرد، مگر به پارسایی که مانع از شما شود.
امام_صادق نیز می‌فرماید: غیبت اعمالِ نیک را از بین می‌بَرد، همان گونه که آتش هیزم را نابود می‌کُنَد.
بنابر این اگر انسان بخواهد عباداتش مورد قبول باشد باید از گناه دوری کُنَد و تقوا پیشه کُنَد.
قرآن کریم می‌فرماید: «إنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ المُتَّقِینَ؛ همانا خداوند (اعمال را) فقط از پرهیزکاران می‌پذیرد.».
در روایتی دیگر رسول اکرم (ص) می‌فرماید: مَردمی در روز قیامت خواهند آمد که به اندازه کوه‌های بزرگ حسنه دارند، اما فرمان می‌رسد که آنان را به دوزخ ببَرید.
اصحاب پرسیدند: اِی پیامبر_خدا، با وجودِ این‌که اهلِ نمازند؟
فرمود: نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند و قسمتی از شب را به عبادت مشغول می‌شوند، ولی هنگامی که چیزی از دنیا برایشان عرضه می‌شود، بدان خیز می‌گیرند.
پس در صورتی عباداتِ انسان مقبول درگاهِ الٰهی است که شیفته و دلباخته‌ی دنیا نشود و خود را به گناه آلوده نکُنَد.
بعضی از گناهان عبادات را به طورِ کلّی از بین بُرده و باطل می‌کُنند، مثلِ: نماز خواندن با لباس قصبی که چنین نمازی اصلاً مقبول نیست ولی بعضی از گناهان عبادت را کاملاً باطل نمی‌کُنند امّا مانعِ قبول شدنِ آن‌ها می‌شوند مانندَ: غیبت که تا چهل روز مانعِ قبول شدن عبادات می‌شود.
رسول_الله (ص…) فرمودند: اگر کسی از مَرد یا زنِ مسلمانی غیبت کُنَد، تا چهل روز نماز و روزه‌اش قبول نیست، مگر آن‌که غیبت شده او را ببخشاید.
رسول_اکرم در جای دیگر می‌فرماید: اگر آن‌قدر نماز بگذارید تا چون تار‌های نازک شوید و آن‌قدر روزه بگیرید تا چون مانندِ کمان خم گردید، خداوند از شما نمی‌پذیرد، مگر به پارسایی که مانع از شما شود.
امام_صادق نیز می‌فرماید: غیبت اعمالِ نیک را از بین می‌بَرد، همان گونه که آتش هیزم را نابود می‌کُنَد.
بنابر این اگر انسان بخواهد عباداتش مورد قبول باشد باید از گناه دوری کُنَد و تقوا پیشه کُنَد.
قرآن کریم می‌فرماید: «إنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ المُتَّقِینَ؛ همانا خداوند (اعمال را) فقط از پرهیزکاران می‌پذیرد.».
در روایتی دیگر رسول اکرم (ص) می‌فرماید: مَردمی در روز قیامت خواهند آمد که به اندازه کوه‌های بزرگ حسنه دارند، اما فرمان می‌رسد که آنان را به دوزخ ببَرید.
اصحاب پرسیدند: اِی پیامبر_خدا، با وجودِ این‌که اهلِ نمازند؟
فرمود: نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند و قسمتی از شب را به عبادت مشغول می‌شوند، ولی هنگامی که چیزی از دنیا برایشان عرضه می‌شود، بدان خیز می‌گیرند.
پس در صورتی عباداتِ انسان مقبول درگاهِ الٰهی است که شیفته و دلباخته‌ی دنیا نشود و خود را به گناه آلوده نکُنَد.
۳۲۹
۰۸ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.