کسی که ناز مرا می کشید مادر بود *** کسی که حرف مرا می شنی

کسی که ناز مرا می کشید مادر بود *** کسی که حرف مرا می شنید مادر بود
کسی که گنج بدستم سپرده بود پدر *** کسی که رنج به پایم کشید مادر بود
کسی که شیره جان می مکید من بودم *** کسی که روح به تن می دمید مادر بود
کسی که در دل شب از صدای گریه من *** سپندوار زجا می جهید مادر بود
کسی که خاری اگر پیش پای من می دید *** چو غنچه جامه به تن می درید مادر بود
کسی که دور اگر می شدم ز دامانش *** برهنه پا ز پیم می دوید مادر بود
ز دست دشمن هستی در این سیه بازار *** کسی که جان مرا می خرید مادر بود
کنار بستر بیماریم پرستاری *** که تا به صبح نمی آرمید مادر بود
بروزگار جوانی کسی که قامت او *** به زیر بار محبت خمید مادر بود
کسی که در غم و اندوه و در پریشانی *** به دردهای دلم می رسید مادر بود
گهی خشونت و تندی گهی عطوفت و مهر *** نشان و مظهر بیم و امید مادر بود
گهی دعا و ثنا گاه ناله و نفرین *** بهشت و دوزخ و وعد و وعید مادر بود
غرض کسی که ز دنیا و آرزوهایش *** برای خاطر من دل برید مادر بود
کشید رنج ز آغاز زندگی تا مُرد *** کسی که خیر ز عمرش ندید مادر بود
یکی شکسته قفس ماند و خسته مرغی زار *** که از ثَری به ثریا پرید مادر بود
چو درگذشت نگارنده با تأسف گفت *** که آن براه محبت شهید مادر بود