ما چه هستیم؟
ما چه هستیم؟
اگر یک تار مو از شما روی زمین بیفتد آیا این تار مو همچنان جزئی از شما محسوب میشود؟
ابتدا و انتهای محدوده ای که شامل "شما" میشود کجاست؟
جهان هستی ما مقدار مشخصی ماده و انرژی دارد که مدام شاهد تغییر وضعیتشان به یکدیگر هستیم.
ستارگان از بین میروند.
از آن ها سیارات جدیدی به وجود می آید.
کره زمین به وجود می آید.
موجودات زنده به وجود می آیند.
انسان ها به وجود می آیند.
انسان ها می‌میرند و توسط باکتری ها تجزیه میشوند.
و الی آخر.
به قول لاورنس کراوس "اتم‌هایی که در دستان چپ و راست شما هستند هرکدام از ستاره‌ای متفاوت آمده‌اند که میلیاردها سال پیش منفجر شده‌اند". به عبارتی ما خودمان قسمتی از ماده/انرژی این جهان هستیم که مدام در حال تغییر وضعیت هستیم. اگر انسان را مجموعه ای از اتم‌ها در نظر بگیریم و از پنجره‌ای دور به ماجرا نگاه کنیم زمانی ستاره‌ای بوده ایم و در حال حاضر انسان و در آینده‌ای نزدیک تلی از خاک. و اگر از زاویه‌ای نزدیک‌تر نگاه کنیم ما حتی همان انسان 1 دقیقه پیش نیستیم. زیرا تغییر وضعیت داده‌ایم. ممکن است تار مویی از ما افتاده باشد. حتی راه رفتن ما باعث میشود موقعیت فیزیکی این مجموعه اتمی که به آن انسان میگوییم تغییر کرده باشد
ما فقط تکه‌ای از این جهان هستی هستیم که شانس این را داشته که تغییر وضعیت‌های اتم‌های خود را از اندکی بعد از بدو تولد تا لحظه مرگ به خاطر بسپارد.
البته هیچ‌یک از این واقعیات نمیتوانند واقعیت اینکه ما امید داریم را منکر شوند. امید به یافتن پاسخ سوالات خود. یا این واقعیت که از بوییدن گل یاس لذت میبریم.
اگر یک تار مو از شما روی زمین بیفتد آیا این تار مو همچنان جزئی از شما محسوب میشود؟
ابتدا و انتهای محدوده ای که شامل "شما" میشود کجاست؟
جهان هستی ما مقدار مشخصی ماده و انرژی دارد که مدام شاهد تغییر وضعیتشان به یکدیگر هستیم.
ستارگان از بین میروند.
از آن ها سیارات جدیدی به وجود می آید.
کره زمین به وجود می آید.
موجودات زنده به وجود می آیند.
انسان ها به وجود می آیند.
انسان ها می‌میرند و توسط باکتری ها تجزیه میشوند.
و الی آخر.
به قول لاورنس کراوس "اتم‌هایی که در دستان چپ و راست شما هستند هرکدام از ستاره‌ای متفاوت آمده‌اند که میلیاردها سال پیش منفجر شده‌اند". به عبارتی ما خودمان قسمتی از ماده/انرژی این جهان هستیم که مدام در حال تغییر وضعیت هستیم. اگر انسان را مجموعه ای از اتم‌ها در نظر بگیریم و از پنجره‌ای دور به ماجرا نگاه کنیم زمانی ستاره‌ای بوده ایم و در حال حاضر انسان و در آینده‌ای نزدیک تلی از خاک. و اگر از زاویه‌ای نزدیک‌تر نگاه کنیم ما حتی همان انسان 1 دقیقه پیش نیستیم. زیرا تغییر وضعیت داده‌ایم. ممکن است تار مویی از ما افتاده باشد. حتی راه رفتن ما باعث میشود موقعیت فیزیکی این مجموعه اتمی که به آن انسان میگوییم تغییر کرده باشد
ما فقط تکه‌ای از این جهان هستی هستیم که شانس این را داشته که تغییر وضعیت‌های اتم‌های خود را از اندکی بعد از بدو تولد تا لحظه مرگ به خاطر بسپارد.
البته هیچ‌یک از این واقعیات نمیتوانند واقعیت اینکه ما امید داریم را منکر شوند. امید به یافتن پاسخ سوالات خود. یا این واقعیت که از بوییدن گل یاس لذت میبریم.
۲.۴k
۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.